تاثیر متیل جازمونات و سالیسیلیک اسید در افزایش تحمل به سرمای بوته های جوان فلفل دلمه ای

گیاه فلفل دلمه ای محصول فصل گرم است و نسبت به دماهای پایین حساس می باشد و در دماهای پایین غیر یخ زدگی دچار سرمازدگی بوته ها می شود. روش های مختلفی برای مقابله یا کاهش سرمازدگی وجود دارد. از مواد شیمیایی که در سال های اخیر روی اثرات آن ها در کاهش سرمازدگی کار شده است می توان سالیسیلات ها و جازمونات ها را نام برد. بنابراین مطالعه ای برروی گیاه فلفل دلمه ای رقم امیلی (گلخانه ای) صورت گرفت تا تأثیر ترکیبات سالیسیلیک اسید و متیل جازمونات در افزایش تحمل به سرمای فلفل دلمه ای مورد بررسی قرار گیرد. آزمایش به صورت فاکتوریل 2×7 در 4 تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام گردید. فاکتور اول شامل سالیسیلیک اسیددر سه غلظت 0/1 و 0/5 و 1 میلی مولار و متیل جازمونات در سه غلظت 0/001 و 0/01 و 0/1 میلی مولار همراه با یک شاهد(آب مقطر) و فاکتور دوم روش استفاده از هورمون بود که شامل هورمون پاشی روی بوته ها تا حد آب چک و ریختن محلول پای بوته ها بود. پس از تهیه نشا و انجام تیمارهای هورمونی در مرحله 9-7 برگی گیاهان برای 3 روز در دمای صفر درجه سانتیگراد قرار گرفتند. و پس از آن برای سه روز در دمای گلخانه نگهداری و شاخص های مختلفی اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده از آزمایش حاکی از آن بود که تیمارهای سالسیلیک اسید و متیل جازمونات نسبت به شاهد میزان مقاومت به سرمای گیاهان فلفل دلمه ای را افزایش دادندکه تأثیر سالیسیلیک اسید بیشتر از متیل جازمونات بود. هورمون سالیسیلیک اسید در غلظت 0/1 میلی مولار در رقم امیلی به صورت معنی داری در تمامی فاکتورهای اندازه گیری شده وضعیت گیاهان فلفل را پس از سرمازدگی نسبت به گیاهان شاهد بهبود بخشیده بود. در میان غلظت های به کار رفته متیل جازمونات غلظت 0/01 میلی مولار بهتر از 0/1 میلی مولار در افزایش مقاومت به سرمای گیاهان جوان عمل کرده بود. بنابراین به نظر می رسد استفاده از هورمون های سالیسیلیک اسید و متیل جازمونات در کاهش میزان سرمازدگی گیاهان فلفل در غلظت های پایین مؤثر باشد. در اکثر موارد تفاوتی در روش کاربرد تیمار هورمون مشاهده نشد.