امکان سنجی فنی و اقتصادی تولید بتن خودتراکم با استفاده از مواد جایگزین در مقایسه با بتن معمولی

امروزه بالغ بر ۴۰ درصد هزینه های عمرانی صرف تخریب ، ترمیم یا مقاوم سازی سازه های بتنی می گردد. جهت کاهش هزینه هایی از این قبیل بایستی تولیدات بتنی بهینه گردیده و از موادی در تولید بتن استفاده گردد که دوام و ماندگاری بتن را در طول سالیانو در برابر عوامل مخرب تضمین نماید. تغییر در تکنولوژی ساخت بتن و استفاده ازمواد جایگزین سیمان از بهترین راهکارهای بهبود دوامو ماندگاری تولیدات بتنی می باشد. حال در کنار مشخصات فنی مورد نظر مسئله ای که بسیار حائز اهمیت می باشد سهولت تامین تخصصی و در دسترس بودن مواد مورد نظر جهت تولید بتن ها با مشخصات فنی مورد نظر می باشد. این مهم آنجا خود را نشان می دهد که اکثر کارفرمایان به علت مشکلات تامین و در دسترس نبودن قید مشخصات فنی مطلوب را زده و با امکانات موجود اقدام به تولید بتن با کیفیت نامناسب می نمایند. بنابراین در پژوهش حاضر علاوه بر بررسی مشخصات فنی به مقوله تامین نگاهی ویژه داشته و هزینه های تامین نیز بررسی گردیده و در انتها نتیجه گیری به صورت فنی و اقتصادی توام صورت خواهد گرفت .جهت بررسی ۴ طرح مخلوط بتن با رده مقاومتی یکسان در نظر گرفته می شود. یک طرح شامل بتن معمولی و مرسوم و سه طرح دیگر شامل بتن خودتراکم با استفاده از مواد جایگزین سیمان در جهت بهبود دوام و ماندگاری بتن می گردد. در بتن های خودتراکم جهت تامین خواص بتن تازه از پودرسنگ آهک ، زئولیت و سرباره استفاده می گردد. پودرسنگ آهک به عنوان جایگزین ماسه و از زئولیت و سرباره به عنوان ماده جایگزین سیمان استفاده می گردد. در طرح مخلوط بتن خود تراکم معمول، از پودر سنگ به عنوان ماده قوام دهنده بتن استفاده شد. پودر سنگ مادهای خنثی است و در واکنش های هیدراسیون شرکت نمی کند. راهکاری دیگر برای ایجاد قوام در بتن خود تراکم استفاده از پودر مواد پوزولانی باشد. علاوه بر ایجاد قوام در بتن تازه، این مواد با شرکت در واکنش پوزولانی ، سبب بهبود مشخصات بتن سخت شده خصوصا دوام آن می شوند. در این پژوهش مشخصه های دوامی این بتن ها با توجه به آزمایش های مربوطه مقایسه می گردد. همچنین منابع تامین کننده مواد اولیه و نحوه تامین و قیمت آن ها نیز بررسی می گردد.

Keywords:

بتن خودتراکم , بتن معمولی , ماده قوام دهنده , دوام , مواد پوزولانی , تامین تخصصی