تاثیر احساس خطر شغلی بر بهرهوری و کیفیت زندگی کاری کشاورزان روستایی مطالعه موردی: بخش مرکزی شهرستان بهاباد

کشاورزی از جمله مشاغلی است که ذاتا با مجموعه ای از مخاطرات روبه روست. در پژوهش حاضر ضمن شناخت میزان تاثیرپذیری و حس کشاورزان از این مخاطرات، به بررسی تاثیر آن بر بهره وری و کیفیت ذهنی زندگی کاری آنان پرداخته می شود. روش به کارگرفته شده در این پژوهش، توصیفی – تحلیلی، و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش نیز مشتمل است بر کشاورزان روستایی ساکن در بخش مرکزی شهرستان بهاباد (۱۱۸۶ بهره بردار). با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه ۱۳۴ نفر تعیین گردید و آنها به صورت تصادفی و به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. گردآوری داده های مورد نیاز از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه های تدوین شده صورت گرفت. در تنظیم پرسشنامه ها کوشش گردید تا با استفاده از منابع اطلاعاتی و دیدگاه های خبرگان، کشاورزان و کارشناسان کشاورزی منطقه، منابع تولید احساس مخاطره های شغلی کشاورزان، با استفاده از دیدگاه و نظر استادان، مولفه های مرتبط با بهره وری و کیفیت زندگی کاری کشاورزان شناسایی گردد. داده های جمع آوری شده وارد نرم افزار SPSS شد و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان می دهد که احساس خطر شغلی کشاورزان سبب کاهش بهره وری و همچنین کاهش کیفیت زندگی شغلی کشاورزان شده است. در واقع کشاورزانی که به میزان کمتری در شغل خود احساس خطر می کنند، بهره وری بیشتری داشته اند و کیفیت زندگی کاری شان نیز بهتر بوده است.

Keywords:

احساس خطر , خطر شغلی , کیفیت زندگی کاری , رضایت شغلی , کشاورزی , شهرستان بهاباد