بررسی رابطه هوش هیجانی و سازگاری شغلی معلمان با کیفیت زندگی کاری با در نظر گرفتن نقش میانجی رضایت شغلی معلمان

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه هوش هیجانی و سازگاری شغلی معلمان با کیفیت زندگی کاری با در نظر گرفتن نقش میانجی رضایت شغلی در معلمان مقطع متوسطه شهرستان ایذه است . بر این اساس هوش هیجانی و سازگاری شغلی به عنوان متغیر مستقل و کیفیت زندگی کاری به عنوان متغیر وابسته و رضایت شغلی به عنوان متغیر میانجی مورد سنجش قرارگرفته است . به همین منظور و برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز پژوهش یک پرسشنامه مشتمل بر ۴۷ سوال بر اساس طیف لیکرت طراحی و در بین ۱۸۶ نفر معلمان مقطع متوسطه شهرستان ایذه توزیع و تکمیل و جمع آوری شد. پایایی این پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ و با مقدار ۷۴۵.۰ مورد تایید قرار گرفت . نرمال بودن مولفه های پژوهش با آزمون کولموگروف اسمیرنوف اثبات گردیده سپس با بهره گیری از رویکرد دو مرحله ای مدلسازی معادلات ساختاری، ابتدا با استفاده از روش تحلیل عاملی تاییدی، برازش مناسب مدل پیشنهاد شده برای اندازه گیری این متغیرها بررسی و تایید شد. پس از تایید مدل اندازهگیری، در مرحله دوم مدل ساختاری جهت بررسی برازش مدل پیشنهادی پژوهش و آزمون فرضیه های پیشنهاد شده بکار گرفته شد، با توجه به نتایج مدل معادلات ساختاری برازش مناسب مدل پیشنهادی تایید شدند با آزمون فرضیه ها و تائید تمامی آنها می توان اذعان نمود که هوش هیجانی و سازگاری شغلی معلمان و رضایت شغلی با کیفیت زندگی کاری رابطه مثبت و معنا داری دارد.

Keywords:

هوش هیجانی , سازگاری شغلی , کیفیت زندگی کاری , رضایت شغلی