اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر پرخاشگری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر پایه ششم شهر سمیرم

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر پرخاشگری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر پایه ششم شهر سمیرم، انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل ۶۰ نفر از دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر سمیرم در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بودند. نمونه پژوهش شامل تعداد ۳۰ نفر از افراد در دسترس در جامعه آماری بود که به صورت تصادفی در دو گروه ۳۰ نفر آزمایش و ۳۰ نفر گواه قرار داده شدند.روش پژوهش در تحقیق حاضر، نیمه آزمایشی بوده است. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش ،برنامه آموزشی براساس مدل توانایی مایر و سالووی که مشتمل بر۱۵جلسه ۴۵ دقیقه ای ، در هر هفته دو جلسه آموزش هوش هیجانی، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) و پرسشنامه سازگاری دانش آموزان (سینها و سینگ؛۱۹۹۳) (AISS) بودند. در تحلیل آماری برای توصیف داده ها از شاخص های آماری توصیفی مانند میانگین،انحراف معیار حداقل و حداکثر نمرات استفاده شد و بر ای پاسخگویی به کلیه فرضیه های پژوهش از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش هوش هیجانی بر پرخاشگری دانش آموزان (۲۶۶/ ۷۷= F) وسازگاری (۱۶۴/ ۸۵= F) موثر است. نتیجه گیری:با آموزش هوش هیجانی به دانش آموزان می توان کنترل پرخاشگری و سازگاری دانش آموزان را افزایش داد.

Keywords:

هوش هیجانی , پرخاشگری , سازگاری , دانش آموزان.