تاثیر ورزش شدید در مقابل ورزش خفیف بر رفتارهای کلیشه ای و بهم ریختگی کودکان طیف اوتیسم

ورزش بدنی اثرات مثبتی بر علائم و کاهش بیماری های همراه در جمعیت مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) نشان داده است. با این حال، هنوز در مورد مناسب ترین مدل مداخله ورزشی برای کودکان مبتلا به ASD اتفاق نظر وجود ندارد. روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش نیمه آزمونی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری پژوهش کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم شهر تهران بودند که براساس جدول استیونس ۲۰ نفر در دو گروه ۱۰ نفره با روش نمونه گیری هدفمند به عنوان افراد نمونه انتخاب شدند. جهت تحلیل یافته ها از نرم افزار spss۲۲ و جهت بررسی فرضیه ها از آزمون تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که ورزش های خفیف با سطح اطمینان ۹۵% و 𝑝<۰/۰۵ بر کاهش حرکات کلیشه ای کودکان اوتیسم تاثیر مثبت و معناداری داشت. اما ورزش های شدید نسبت به ورزش های خفیف تاثیر کمتری بر کاهش حرکات کلیشه ای کودکان اوتیسم داشت.

Keywords:

ورزش شدید , ورزش خفیف , رفتارهای کلیشه ای و بهم ریختگی , کودکان طیف اوتیسم