اثربخشی معنادرمانی در افزایش سلامت روان و کیفیت زندگی سالمندان شهر تبریز

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی معنادرمانی در افزایش سلامت روان و کیفیت زندگی سالمندان شهر تبریز انجام شد.پژوهش حاضر از نوع طرح های توصیفی بود که به روش نیمه آزمایشی انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنانساکن در سرای سالمندان شهر تبریز در سال ۱۴۰۱ بود. نمونه پژوهش به تعداد ۳۰ نفر به روش در دسترس انتخابشدند، که از این تعداد ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات از دوپرسشنامه سلامت روان و کیفیت زندگی استفاده شد. ابتدا آزمون سلامت روان و کیفیت زندگی در بین سالمندانی کهمایل به شرکت در پژوهش بودند توزیع شد و سپس افرادی که نمره آنها یک انحراف معیار از میانگین فاصله داشت ۳۰نفر انتخاب گردید. اطلاعات جمع آوری شده به کمک روشهای آماری توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و روش هایآماری استنباطی تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آموزش معنادرمانیمی تواند باعث افزایش سلامت روان و کیفیت زندگی در سالمندان شهر تبریز گردد که از نظر آماری معنادار می باشدبنابراین می توان نتیجه گرفت که معنادرمانی به عنوان یک روش مداخله ای موثر برای سالمندان محسوب می شود

Keywords:

کیفیت زندگی , سلامت روان , معنادرمانی , سالمند