نقش ارتباطی معلم -دانش آموز در بهبود امید به زندگی و هوش معنوی دانش آموزان مقطع ابتدایی سرچهان

پژوهش حاضر با هدف نقش ارتباطی معلم -دانش آموز در بهبود امید به زندگی و هوش معنوی دانش آموزان مقطع ابتدایی سرچهان انجام شده است . جامعه آماری در این پژوهش شامل دانش آموزان مقطع پایه پنجم ۳۷۳ نفر (۱۹۲ دختر و ۱۸۱ پسر) و ششم ابتدایی ۳۴۶ نفر (۱۶۵ دختر و ۱۸۱ پسر) شهرستان سرچهان به تعداد ۷۱۹ نفر در سال ۱۴۰۱ بود. که از آن میان، تعداد ۲۴۸ نفر با استفاده از جدول تعیین نمونه گرجسی و مورگان (۱۹۷۰) و به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شد. افراد نمونه پرسشنامه های ارتباط معلم -دانش آموز، امید به زندگی و هوش معنوی را تکمیل نمودند. داده ها به روش آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد ارتباط و اعتماد بصورت مثبت در سطح معناداری ۰۱/ و بیگانگی بصورت منفی در سطح معناداری ۰۵/۰، قادر گردیداند، در پیش بینی متغیر امید به زندگی دانش اموزان نقش داشته باشند. ارتباط و اعتماد بصورت مثبت و بیگانگی بصورت منفی در سطح معناداری ۰۱/۰، قادر گردیداند، در پیش بینی متغیر هوش معنوی دانش اموزان نقش داشته باشند.

Keywords:

ارتباط معلم -دانش آموز , امید به زندگی , هوش معنوی , دانش آموزان