رابطه مهارت های خودتنظیمی دانشجومعلمان با تدریس اثربخش برنامه درسی علوم تجربی دوره ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی مهارت های خودتنظیمی دانشجومعلمان با تدریس اثربخش علوم تجربی مقطع ابتدایی انجام پذیرفت . طرح این مطالعه از نوع طرح های همبستگی به روش پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش دانشجومعلمان دختر وپسر رشته آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان استان بوشهر بودند. در این پژوهش برای بررسی نقش دانشجومعلمان در تنظیم . آموزش مهارت های خودتنظیمی از مقیاس خودتنظیمی مارتینز - پونز (۱۹۹۶) که دارای ۲۰ گویه بود، استفاده شد. مقدار آلفای کرونباخ این پرسش نامه ۸۹/۰ به دست آمد. همچنین پرسش نامه محقق ساخته نیز برای سنجش تدریس اثربخش درس علوم تجربی (مشتمل بر ۳۸ سئوال ) بکار گرفته شد. ضریب آلفای کرونباخ پرسش نامه مذکور ۹۲/۰ گزارش گردید. تعداد ۵۹ پرسش نامه جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت . نتای ج نشان داد که میانگین نمرات متغیرها و ابعاد آن بالاتر از میانگین مفروض (عدد ۳) است . در ضمن مقدار آماره های t آن ها از مقدار بحرانی ۹۶/۱ بزرگ تر بود، سطح معنی داری نیز کوچک تر از ۰۵/۰ گزارش گردید. همچنین بین متغیرهای مهارت های خودتنظیمی و اثربخشی تدریس همبستگی معنی داری در سطح قوی مشاهده گردید (۰۰۱/۰, P≤ ۸۴/۰.(r= در نتیجه فراهم آوردن محیط مناسب برای پرورش مهارت های خودتنظیمی می تواند در آینده حرفه ای در جهت کارآیی بهتر و اثربخشی تدریس آنان موثرو مفید واقع گردد.

Keywords:

برنامه درسی , تدریس اثربخش , خودتنظیمی , دانشجومعلمان , دوره ابتدایی , علوم تجربی