همبسته کوشش های خانوادگی و سلامت روانی والدین با وابستگی به اینترنت در میان نوجوانان دچار اختلال کم توجهی-فزون کنشی در دوره قرنطینه مربوط به کووید ۱۹

با شیوع جهانی ویروس کووید -۱۹، بسیاری از کشورها برای مهار شیوع بیماری اقدام به قرنطینه کردند و ارتباطات آنلاین، سهم جدی تری در میان سبد کوشش های روزانه افراد بازی کرد. به منظور شناسایی شرایط زندگی در دوران قرنطینه برای نوجوانان ذیل دیدگاه علوم اعصاب هیجانی، به بررسی عوامل کاهش آسیب پذیری نوجوانان در وابستگی به اینترنت پرداختیم. برای این هدف شرایط کلی خانه، ارتباطات، کوشش های خانوادگی و سلامت روان والدین در میان نوجوانان مبتلابه کم توجهی-فزون کنشی که بیش از دیگران در معرض خطر وابستگی به اینترنت شناخته شده بودند، موردبررسی نهاده شد. از میان مراجعین انستیتو روان پزشکی تهران در پاییز ۱۴۰۰، ۵۵ نوجوان (۱۱-۱۹ ساله) با تشخیص کم توجهی-فزون کنشی تحت درمان نمونه گیری و روایی تشخیص با نسخه آزمون کانرز والدین (Shahabian& et al, ۲۰۰۷) چک شد. سپس اطلاعات نخستین خانوادگی و پرسشنامه های، وابستگی به اینترنت یانگ (Alavi & et al, ۲۰۱۰) و کوشش های خانوادگی  برگرفته از  HBSC(Korcz& et al, ۲۰۲۰) توسط نوجوان و پرسشنامه سلامت روان گلدنبرگ (ebrahimi& et al, ۲۰۰۷) توسط والدین تکمیل شد و نتایج با به کارگیری spss ۲۱ آزمون تی و همبستگی پیرسون مورد تجزیه تحلیل نهاده شد.  همبستگی وابستگی به اینترنت را به ترتیب -۰.۵۲۸  با کوشش های خانوادگی، ۰.۴۱۲  با سلامت روان مادر و ۰.۳۳۲ با سلامت روان پدر برآورد کردند. تعداد فرزندان یا همشیرهای با قرابت سنی(زیر ۵ سال فاصله)، درآمد، وضعیت منزل و سن والدین از دید آماری میان دو گروه دچار و غیر دچار وابستگی به اینترنت تمایزی را نشان نداد.  گنجاندن کوشش های گروهی با اعضای خانواده، می تواند جایگزینی شایسته برای تعاملات قفل شده در قرنطینه باشد. افزون بر آن شرایط روانی مناسب والدین، می تواند احتمال ابتلای نوجوانان مبتلابه کم توجهی-فزون کنشی را به وابستگی به اینترنت کاهش دهد.

Keywords:

internet addiction , parents' mental health , family activities , attention deficit hyperactivity disorder , وابستگی به اینترنت , سلامت روان والدین , کوشش های خانوادگی , کم توجهی-فزون کنشی