طراحی داروهای جدید برای درمان سرطان مولتیپل میلوما بر پایه داروی لنالیدومید

علیرغم سال ها تحقیق پایه و بالینی و آزمایش های درمانی نویدبخش، سرطان همچنان یکی از عوامل اصلی مرگ و میر است. با کشف داروهای ایمید تعدیل کننده سیستم ایمنی (IMiD) که با مکانیسم های مختلفی از جمله تحریک لنفوسیت T و کاهش تولید فاکتور نکروز توموری آلفا عمل می کنند، انقلاب بزرگی در درمان بیماری سرطان ایجاد شد. دهه ها تجربه بالینی، نسل جدیدی از داروهای "تخریب کننده" از جمله لنالیدومید به عنوان درمانی برای بدخیمی های هماتولوژیک را به مارکت عرصه کرد. لنالیدومید یک داروی تعدیل کننده ایمنی با خواص ضد سرطانی، ضد رگ زایی و ضد التهابی قوی است. طی چند دهه گذشته، تحقیقات بر روی ترکیبات دارویی جدید با پیشرفت های گسترده همراه بوده است. بنابراین، طراحی و ساخت داروهای جدید ضد تومور یکی از راه های مبارزه با این بیماری است. داروهای ایمید تعدیل کننده سیستم ایمنی از جمله لنالیدومید، لیگاز E۳ یوبیکوئیتین CUL۴–RBX۱–DDB۱-CRBN معروف به CRL۴CRBN را هدف قرار می دهند و به همگانی شدن فاکتورهای رونویسی خانواده (IKZF۱) Ikaros و Aiolos(IKZF۳) توسط CRL۴CRBN کمک می کنند. ما در این مقاله، عملکرد داروی لنالیدومید و آنالوگ های جدید طراحی شده براساس داروی اصلی را بری اتصال به پروتئین CRBN و جذب فاکتورهای رونویسی Ikaros و Aiolos را با استفاده از داکینگ مولکولی مقایسه کردیم. در نهایت تجزیه و تحلیل نتایج داکینگ نشان داد که داروی طراحی شده LENO۵۶ نسبت به داروی لنالیدومید انرژی اتصال کمتر و توانایی بازدارندگی بیشتری دارد. بنابراین، آنالوگ طراحی شده LENO۵۶ با فعالیت ضد موتوری بهتر ممکن است برای بیماران مبتلا به بیماری مولتیپل میلوما مفیدتر باشد.

Keywords:

سرطان , لنالیدومید , مولتیپل میلوما , CRBN , آنالوگ , داکینگ