تنوع گونه ای زنبور های شکارگر انفرادی گروه Spheciformes (Hym.: Apoidea) در مناطق جنوبی استان کرمان، ایران
Publish place: Journal of Plant Pest Research، Vol: 13، Issue: 2
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 129
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IPRJ-13-2_004
تاریخ نمایه سازی: 8 مهر 1402
Abstract:
پایش تنوع گونه ای پارازیتوئیدها و شکارگرها در اکوسیستم های مختلف یکی از اصول مدیریت آفات محسوب می شود. این مطالعه، در راستای بررسی ساختار تنوع گونهای زنبورهای گروهSpheciformes (Hymenoptera: Apoidea) در مناطق جنوبی استان کرمان (جنوب شرق ایران) صورت گرفت. بدین منظور نمونه برداری طی فروردین ماه تا اواخر شهریورماه سال ۱۳۹۶ با استفاده از تله مالیز در ۱۲ منطقه از شهرستان های جیرفت، بم، عنبرآباد، کهنوج، قلعه گنج و منوجان صورت پذیرفت. نمونههای مورد نظر تا سطح گونه شناسایی و تعداد افراد هر گونه شمارش شدند. در مجموع، ۳۶ گونه متعلق به ۱۷ جنس شناسایی شد. تنوع گونه ای با استفاده از نرم افزار SDR بررسی شد. بر اساس شاخصهای تنوع گونهای شانون وینر و یکنواختی پیلوجی شهرستان بم با ۲۰ گونه، از نظر تنوع گونهای و یکنواختی در صدر قرار گرفت. پس از آن، جیرفت و کهنوج دارای بیشترین تنوع گونهای و یکنواختی بودند. در بین کل نمونههای جمعآوری شده بهترتیب گونههای Gastrosericus funereus با ۲۰۲ فرد (۷۶/۲۳ درصد)، گونه Sphex flavipennis با ۱۵۶ فرد (۵۸/۱۷ درصد) و گونه Bembix bidentata با ۷۶ فرد (۵/۸ درصد) بیشترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. همچنین، هشت گونه به عنوان گونههای نادر در مناطق مورد مطالعه شناخته شدند. تنوع و فراوانی زنبورهای Spheciformes در ماههای اردیبهشت، خرداد و اوایل تیر در مناطق مورد مطالعه بیشتر است. این امر بیانگر اهمیت و تاثیر زنبورهای Spheciformes در مدیریت آفات در طول مدت فعالیت آفات میباشد.
Keywords:
Authors
زهرا قادری پور
گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران
محمد خیراندیش
گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران
سید مسعود مجدزاده
گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران
ابراهیم ابراهیمی
بخش تحقیقات رده بندی حشرات، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :