شناخت خوون چینی دزفول و کاربرد نقوش آن در لباس الهامی اجتماع

بیان مسئله: آجر عنصر اصلی مصالح ساختمانی دزفول است که این شهر وارث تمدن های آشور، سومر، عیلام، هخامنش و ساسانیانمی باشد و ردپای این تمدن های دیرین در این هنر بومی و اصیل آجرچینی به چشم می خورد؛ مهارت معماران در استفاده از آجر دربافت قدیمی شهر دزفول، منحصر به کالبد و استحکام بخشی بناها نمی باشد، بلکه از چیدن متنوع آجرها در کنار هم نقوش زیبا وبدیعی را برای بناها نقش آفرینی کرده اند، لذا استفاده از آجر در بافت کهن شهر دزفول علاوه بر جنبهی حفاظتی، دارای نقشی نمادینو فرهنگی می باشد که به جهت ویژگی های شکلی و محتوایی خود سازگاری کامل با اقلیم این منطقه دارد و نیز نگرش ها و رویکردهایهستی شناسی و اعتقادی معماران گذشته را به نمایش می گذارد، اما مسئله این است که آجر در معماری امروز شهر دزفول، عمدتادر انبوه سازی مورد استفاده قرار می گیرد و حال به جهت بی مهارتی معماران و یا به دلیل بی توجهی به این هنر بومی توسط مردماز تزیین و نقش آفرینی آجر در چهره ی بافت شهر خبری نیست و دگرگونی معماری این شهر کمتر تابع هویت و فرهنگ اصیل خودشده و بیشتر تحت تاثیر معماری مدرن جهانی قرار گرفته است.هدف: پژوهش حاضر با هدف معرفی و ترویج هنر اصیل و بومی خوونچینی شهر دزفول می باشد.روش پژوهش: این پژوهش با بررسی خوونچینی در شهر دزفول به صورت توصیفی-تحلیلی می باشد که مطالب براساس مطالعاتکتابخانه ای گردآوری شده است.یافته ها: یافته نشان می دهد که هنر بومی خوونچینی در شهر دزفول در حال تخریب و فراموشی می باشد؛ بنابراین ضرورت و اهمیتبه جهت شناخت و احیا این هنر اصیل به آیندگان احساس می گردد و نیز امید است که گامی نو در جهت ترویج نقوش آجرچینی دردیگر هنرها برداریم.

Keywords:

آجر , معماری , دزفول , طراحی لباس.