بررسی رابطه امید به زندگی با تنظیم شناختی هیجان و احساس پیوستگی در دانش آموزان شهرستان رستم

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه امید به زندگی با تنظیم شناختی هیجان و احساس پیوستگی در دانش آموزان شهرستان رستم بود. تحقیق حاضر از نوع توصیفی و همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان شهرستان رستم در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود. نمونه پژوهش شامل ۱۲۰ نفر از دانش آموزان دختر و پسرشهرستان رستم بود. روش نمونه گیری پژوهش به روش نمونه گیری خوشه ای بود. ابزارهای پژوهش شامل: پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر و همکاران، پرسشنامه احساس پیوستگی آنتونوسکی و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران بود. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شد. در بخش آمار توصیفی از میانگین، انحراف معیار، کمینه و بیشینه استفاده شد. همچنین در بخش آمار استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین امید به زندگی با تنظیم شناختی هیجان رابطه مثبت و معنادار وجود (ضریب همبستگی ۰/۷۱۱ و سطح معناداری (۰/۰۰۱ دارد. و نیز رابطه بین احساس پیوستگی با تنظیم شناختی هیجان رابطه مثبت و معنادار (ضریب همبستگی ۰/۲۳۰ و سطح معناداری (۰/۰۱۳است. همچنین نتایج نشان داد که بین امید به زندگی با احساس پیوستگی رابطه معنادار ی وجود ندارد(ضریب همبستگی ۰/۰۹۶ و سطح معناداری (۰/۳۰۴ دارد.

Keywords:

امید به زندگی , احساس پیوستگی , تنظیم شناختی هیجان و دانش آموزان