استفاده از تصمیم گیری چند معیاره فازی در بهینه سازی برنامه ی درمان دارویی فشارخون بالا

با توجه به اهمیت درمان دارویی در خدمات سلامت و تامین نیازهای بیماران، شناسایی درمان موثر از دیدگاه پزشکان امری مهم به نظر میرسد که باتوجه به ماهیت بیماریهای مزمن و تاثیرات آن، توجه به درمان دارویی در این زمینه اهمیت بیشتری پیدا میکند، لذا هدف از این مطالعه اولویت بندی داروهای موثر در درمان فشار خون بالا در افراد کمتر از ۵۵ سال میباشد. مطالعه حاضر از نوع توصیفی کاربردی بوده و از میان پزشکان دارای تخصص قلب و عروق انجام گردید. اولویت بندی داروهای موثر در درمان فشار خون با استفاده از روش تاپسیس فازی و به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده و استفاده از روش تاپسیس فازی از نرم افزار اکسل استفاده شده است. داروهای دیورتیک، اسپیرونولاکتون، آلفابلاکر، بتابلاکر، مسدودکننده ی کانال کلسیم، مهارکننده های آنزیم تبدیلکننده آنژیوتانسین و مسدودکننده های گیرنده ی آنژیوتانسین در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته شده است. مسدودکننده های گیرندهی آنژیوتانسین دارای بالاترین اولویت بدست آمده است و در اولویتهای بعدی به ترتیب مهارکننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین، مسدود کنندهی کانال کلسیم، بتابلاکر، آلفابلاکر، اسپیرونولاکتون و دیورتیک قرار گرفتند. دقت حاصل از نتایج تاپسیس فازی در قیاس با توصیهی عمومی درمان فشار خون بالا مشابه به دست آمد که بیانگر دقت بالای روش تاپسیس فازی در رتبه بندی است. با توجه به دقت بالای این روش، میتوان از آن بهعنوان یک روش کمکی برای کمک به متخصصان در اولویت بندی گزینه های دارویی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

فشارخون بالا , منطق فازی , درمان دارویی , فرآیند تحلیل سلسله مراتبی , تاپسیس.