تعیین الگوی دموگرافیک و هیستوپاتولوژیک کارسینوم سلول بازال در آزمایشگاه های پاتولوژی دانشگاه علوم پزشکی بابل طی سال های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۹

سابقه و هدف: کارسینوم سلول بازال شایع ترین بدخیمی انسانی می باشد که در سال های اخیر شیوع فزاینده ای داشته است. هدف از مطالعه حاضر تعیین الگوی دموگرافیک و هیستوپاتولوژیک این بدخیمی در بخش های آسیب شناسی بیمارستان های دولتی شهرستان بابل طی سال های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۹ می باشد. مواد و روش­ ها: در این پژوهش گذشته نگر، پس از بازبینی پرونده های موجود با تشخیص نهایی کارسینوم سلول بازال طی سال های ۹۹-۱۳۹۲، اطلاعات بیماران شامل سن، جنس، محل ضایعه و زیرگروه میکروسکوپی ثبت و بررسی شدند. یافته ها: در این مطالعه ۳۶۷ پرونده از دو بیمارستان شهید بهشتی و شهید یحیی نژاد بابل با تشخیص کارسینوم سلول بازال به دست آمد. میانگین سنی افراد در دو جنس ۱۰/۸۹±۶۷ سال بود. ۶۹% از نمونه ها مربوط به مردان و ۳۱% مربوط به زنان بود (۰/۰۰۱>p). بیشترین تعداد از ناحیه اسکالپ (۱۳۴ نمونه) و کمترین تعداد مربوط به قفسه سینه (۳ نمونه) بود. شایع ترین زیرگروه هیستوپاتولوژی، نوع ندولار و نادرترین، دو نوع متاتیپیکال و کلیرسل بودند. بین محل نمونه و جنسیت ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد (۰/۰۲۳=p) به نحوی که گونه در مردان و بینی در زنان نسبت به جنس دیگر شایع تر بود. در سال ۱۳۹۶، بیشترین ابتلا با ۸۳ مورد دیده شد که نسبت به سال قبل رشد چشمگیری داشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، میزان بالای بروز کارسینوم سلول بازال در ناحیه سر و صورت افراد مسن به ویژه مردان، لزوم آگاهی رسانی به جوامع پرخطر و آشنایی بیشتر درمانگران به ویژه دندانپزشکان که در ارتباط چشمی نزدیک با صورت می باشند را آشکار می سازد.

Keywords:

Basal Cell Carcinoma , Demography , Pathology. , کارسینوم سلول بازال , دموگرافی , پاتولوژی.