ارتباط بین داروهای کاهنده فشارخون بالا و سقوط در سالمندان شهر امیرکلا

سابقه و هدف: شناخت عوامل موثر در ایجاد سقوط، نقش مهمی در کاهش مشکل و هزینه های مربوط به درمان آن ایفا می کند. با توجه به متناقض بودن داده ها در مورد استفاده از داروهای کاهنده فشارخون بالا و سقوط در افراد سالمند، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین مصرف داروهای کاهنده فشار خون بالاو سقوط در سالمندان انجام شد. مواد و روش­ ها: این مطالعه مقطعی بخشی از فاز اول کوهورت سالمندان شهر امیرکلا بوده که بر روی سه گروه ۲۵۰ نفری متشکل از سالمندان سالم، مبتلایان به پرفشاری خون با و بدون مصرف داروی کاهنده فشار خون، انجام شد. داروهای کاهنده فشار خون در ۶ گروه بر اساس مکانیسم اثر تقسیم شدند. متغیرهای سن، جنس، شاخص توده بدنی، فعالیت فیزیکی، دیابت، تعداد داروها، علائم افسردگی، وضعیت شناختی، تعداد بیماری همراه و نیز فراوانی سقوط در یک سال قبل از شروع مطالعه و در پیگیری شش ماهه با پرسش از افراد سالمند در سه گروه و نیز در دسته های مختلف داروهای کاهنده فشار خون مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: از کل سالمندان مورد مطالعه، ۱۲۶ نفر (۱۶/۸%) طی ۱۲ ماه گذشته و ۳۶ نفر (۴/۸%)  طی پیگیری شش ماهه دچار سقوط شدند. ارتباط معنی داری بین سقوط و مصرف داروی کاهنده فشار خون و نیز بین مصرف کلاس های مختلف داروهای کاهنده فشار خون با سقوط پیدا نشد. متغیرهایی همچون علائم افسردگی (۲/۰۵۷ =OR، ۰/۰۰۱=p)، تعداد بیماری های همراه (۰/۱۸۹=OR، ۰/۰۰۶=p) و سن بالاتر (۱/۰۳۳=OR، ۰/۰۴۰=p) نقش موثری در ایجاد سقوط داشتند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که استفاده از داروهای کاهنده فشار خون و کلاس های مختلف آن با افزایش فراوانی سقوط در سالمندان همراه نمی باشد.

Keywords:

Falls , Antihypertensive Agents , Risk Factors , Older Adults. , سقوط , عوامل کاهنده فشار خون , عوامل خطر , سالمندان.