اثربخشی موسیقی درمانی بر مهارت های اجتماعی و سلامت روانشناختی دانش آموزان مبتلا به اختلال کم توجهی- بیش فعالی

مقدمه: اختلال بیش­ فعالی با فعالیت فیزیکی بیش از حد، عدم توانایی در حفظ توجه و رفتارهای تکانشی مشخص می شود. هدف پژوهش حاضر اثربخشی موسیقی درمانی بر مهارت­های اجتماعی و سلامت روانشناختی دانش آموزان مبتلا به اختلال کم توجهی- بیش فعالی شهر کرمان بود. روش­: روش این تحقیق نیمه تجربی و به روش پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه­ آماری شامل کلیه­ دانش­آموزان بیش­فعال (۱۲-۷ سال) شهر کرمان در سال ۱۳۹۹ بودند. با استفاده از روش هدفمند تعداد ۳۰ نفر (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل) انتخاب شدند. ۱۰ جلسه آموزش ۹۰ دقیقه­ای مداخله بر روی گروه آزمایشی انجام شد. آزمودنی ها به پرسشنامه های کانزر والدین، مهارت اجتماعی ماتسون و سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر، قبل و بعد از مداخله پاسخ دادند. نمرات آزمودنی ها با استفاده از تحلیل کوواریانس با استفاده از ۲۵- SPSS تحلیل شد. نتایج : نتایج نشان داد میانگین و انحراف­معیار مهارت­های اجتماعی در پس­آزمون گروه آزمایش از (۵/۷۴) ۲۲/۴۱به (۶/۴۲) ۳۰/۸۶افزایش یافت. میانگین و انحراف­معیار سلامت روانشناختی در پس ­آزمون گروه آزمایش از (۴/۹۹) ۱۸/۴۶به (۴/۵۴) ۲۷/۸۶افزایش یافت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد موسیقی­ درمانی موجب افزایش مهارت­های اجتماعی و سلامت روانشناختی دانش ­آموزان بیش فعال می­شود (۰/۰۱ >p). نتیجه­ گیری: بنابراین، از موسیقی­ درمان می­توان برای افزایش مهارت­های اجتماعی و بهبود سلامت روانی دانش آموزان بیش فعال در مراکز درمانی استفاده کرد.

Keywords:

Music Therapy , Social Skills , Psychological Health , Overactive Children , دانش آموزان بیش فعال , سلامت روانشناختی , موسیقی درمانی , مهارت های اجتماعی.