آسیب شناسی لرزه ای معابر شهری

برنامه ریزی شهری با هدف کاهش آسیب پذیری، ناگزیر از شناخت نحوه و علل آسیب پذیری هر یک از عناصر کالبدی شهر است. در این راستا، آسیب شناسی لرزه ای شبکه ارتباطی و به ویژه معابر شهری، به عنوان یکی از عناصر کالبدی شهر، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پژوهش تلاش دارد، با به کارگیری روش های نوین آماری مرتبط و AHP و نیز استفاده از GIS ، مدلی بسط پذیر را برای تعیین آسیب پذیری لرزه ای معابر شهری ارائه کند. برای تدقیق پیشنهادات یاد شده، محله کارمندان واقع در شهر کرج به عنوان مطالعه موردی مورد ارزیابی قرار گرفته است. براساس نتایج تحلیل سلسله مراتبی، از میان ۱۰ معیار آسیب پذیری منتخب پژوهش، معیارهای جمعیت مرتبط با معبر، موقعیت و ویژگی های زیرساخت های شهری و شیب معبر، بیشترین، و معیارهای دسترسی و کیفیت کف معبر، از کمترین اهمیت در تعیین سطح آسیب-پذیری معبر برخوردار هستند. بررسی روابط همبستگی، نشان از همبستگی درونی میان معیارها، همپوشانی داده ها و عدم امکان تعیین حد آستانه به صورت منفرد برای معیارها دارد. بنابراین، آسیب پذیری لرزه ای معابر شهری، معلول یک معیار نبوده و برآیند مجموعه ای از عوامل می باشد. برای تعیین آسیب پذیری لرزه ای، ضروری است از روش های تحلیلی مبتنی بر تحلیل توامان معیارها سود جست که این امر نشان دهنده مطلوبیت و کارآیی مدل ارزیابی پیشنهادی پژوهش حاضر می باشد.

Keywords:

برنامه ریزی کاهش آسیب پذیری , زمین لرزه , شبکه ارتباطی , کرج , معابر شهری