بررسی تاثیر ویژگی های بازی وارسازی بر ارزش ویژه برند با در نظر گرفتن نقش میانجی درگیری برند در جوامع مجازی(مورد مطالعه: کاربران دیجی کالا)

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 57

This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MBAC05_074

تاریخ نمایه سازی: 23 مهر 1402

Abstract:

ارتقای اشتغال و بهره وری شرکت های فناورانه از جمله مهم ترین اهداف این پژوهش می باشد. هر چند نباید فراموش کرد در این مسیر، به کارگیری تکنولوژی های به روز همانند بازی وارسازی می تواند بخش های مختلف را کمک نماید. هدف از این مقاله بررسی تاثیر ویژگی های بازی وارسازی بر افزایش ارزش ویژه برند دیجی کالا با در نظر گرفتن نقش میانجی درگیری با برند در جوامع مجازی است. برای بررسی فرضیه های پژوهش، از نمونه ۳۸۴ تایی از تمام کاربران اپلیکیشن و وب سایت دیجی کالا که در سال اخیر خرید انجام داده اند، استفاده شده است. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده می باشد. تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام گرفته است. نرم افزار مورد استفاده در بخش توصیفی SPSS می باشد. در بخش استنباطی از مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. همچنین در این پژوهش از مدل معادلات ساختاری و نرم افزار Smart PLS نسخه شماره ۲ استفاده شده است. ویژگی های بازی وارسازی بر افزایش ارزش ویژه برند تاثیر دارد و شرکت ها می توانند از این طریق به افزایش ارزش برند کمک نمایند. همچنین یافته ها نشان داد درگیری با برند به عنوان میانجی در ارتباط بین ویژگی های بازی وارسازی و افزایش ارزش ویژه برند مطرح هستند. در ادامه می توان ادعا نمود که ویژگی های بازی وارسازی سبب می شود تا با استفاده از تمایل روانی انسان ها به بازی کردن، کاربران ترغیب شوند تا در عملکردهای دلخواه درگیر گردند. به کارگیری بازی وارسازی می تواند بر تجربه خرید مشتریان از برند تاثیرات مهم و به سزایی در ابعاد گوناگون داشته باشد؛ بنابراین برندها به خصوص برندهای ایرانی (که باوجود کیفیت بالای محصولات / خدمات تنها به دلیل ناشناخته بودن مورد کم لطفی خریداران قرار می گیرند) می توانند با به کارگیری ویژگی های مختلف بازی وارسازی بر افزایش ارزش ویژه برند خود اثرگذار باشند.

Authors

سیدرضا جلال زاده

عضو هیئت علمی گروه مدیریت، دانشکده مدیریت و مالی، دانشگاه خاتم، تهران، ایران

آرزو نائمی

کارشناسی ارشد اقتصاد و تجارت الکترونیک، دانشکده علوم انسانی گروه اقتصاد، دانشگاه خاتم، تهران، ایران