اثربخشی روشهای درمان شناختی-رفتاری بر طلاق عاطفی و سطح شادکامی زنان در مراکز مشاوره استان اصفهان

هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری در پرداختن به جداشدگی عاطفی و افزایش بهزیستی ذهنی زنان بود. از این رو، در پژوهش حاضر، نمونه ای متشکل از ۳۰ نفر از افراد واجد شرایط به صورت تصادفی از مراکز مشاوره استان اصفهان انتخاب شدند. پس از آن، به همه ۳۰ شرکتکننده، پرسشنامه طلاق عاطفی که توسط گاتمن و پرسشنامه شادکامی آکسفورد تهیه شده بود، اجرا شد. در ادامه، یک سری جلسات درمان شناختی رفتاری برگزار شد که در آن ۱۵ شرکت کننده از گروه آزمایش که به طور تصادفی از بین ۳۰ نفر انتخاب شدند، در ۱۰ جلسه هر جلسه ۹۰ دقیقه ای شرکت کردند. داده های به دست آمده از جلسات مورد تجزیه و تحلیل کوواریانس قرار گرفتند. داده های آماری نشان داد که درمان شناختی-رفتاری با P-value ۰۵/۰ بر طلاق عاطفی، شادکامی زنان و تمامی مولفه های مرتبط با آن تاثیر معناداری دارد. یافته ها حاکی از آن است که اجرای درمان شناختی رفتاری در کاهش طلاق عاطفی و افزایش بهزیستی زنان موثر است. به طور خاص، رویکرد شناختی-رفتاری با کاهش طلاق عاطفی و افزایش شادکامی در بین زنان همراه است.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , طلاق عاطفی , شادکامی , سلامت روان , رضایت اززندگی