شناسایی ارتباط بین ابعاد ساختارسازمانی و مدیریت دانش در سازمان ها و صنایع (مطالعه موردی: سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران)

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط ساختار سازمانی بر اساس مدل استیفن رابینز شامل ابعاد پیچیدگی، رسمیت و تمرکز با مدیریت دانش در سازمان ها و صنایع می باشد. در این پژوهش یک فرضیه اصلی و بیست و یک فرضیه فرعی تدوین گردید که رابطه بین مولفه های ساختارسازمانی شامل پیچیدگی، رسمیت و تمرکز سازمانی با مولفه های مدیریت دانش شامل به دست آوردن دانش، به کار بردن دانش، یادگیری (از فرآیند دانش)، تسهیم و مبادله دانش، ارزیابی دانش، ایجاد و تثبیت دانش و استفاده بهینه از دانش به عنوان متغیر مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور آزمون فرضیه ها و برای جمع آوری داده ها دو پرسشنامه استاندارد (مدیریت دانش و ساختارسازمانی) استفاده شد. پایایی پرسشنامه مدیریت دانش از طریق اندازه گیری آلفای کرونباخ آزموده شد و میزان آن ۹۸/۰ به دست آمد. همچنین برای پایایی پرسشنامه ساختارسازمانی مجددا از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که برای کل پرسشنامه برابر با ۷۵/۰ به دست آمد. سپس پرسشنامه ها در بین ۳۵۰ نفر نمونه آماری از ۴۰۰۰ نفر جامعه آماری کارکنان سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران توزیع گردید و نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که به طور کلی با افزایش بعد پیچیدگی ساختارسازمانی با کاهش مدیریت دانش کارکنان همراه شده است و نیز با افزایش بعد رسمیت ساختارسازمانی، مدیریت دانش کارکنان کاهش یافته است و هر چه بعد تمرکز ساختارسازمانی افزایش می یابد، به همان اندازه مدیریت دانش کارکنان کاهش پیدا می کند.

Keywords:

ساختارسازمانی , تمرکز , پیچیدگی , رسمیت , مدیریت دانش