ویژگی های اپیدمیولوژیکی نمونه های بیوپسی ضایعات پری اپیکال دهان در مازندران-ایران ۱۳۹۱-۱۳۹۶

سابقه و هدف: پالپیت های درمان نشده یا نقص در درمان ریشه می تواند منجر به بیماری های پری اپیکال شود. هدف از این مطالعه، بررسی شیوع انواع ضایعات پری اپیکال دهان بر حسب متغیرهای دموگرافیک در مراجعین مراکز آسیب شناسی دهان و فک و صورت مازندران در سال های ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۶ می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، ۲۳۳ نمونه ضایعه پری اپیکال که در سال های ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۶ در مراکز آسیب شناسی دهان و فک و صورت مازندران ثبت شده بود، مورد مطالعه قرار گرفت. متغیرهای سن، جنس، محل و نوع ضایعه بررسی و مقایسه شد. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر، دقیق فیشر، من ویتنی و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: از ۲۳۳ مورد ضایعه پری اپیکال، ۱۱۸ مورد (۶/۵۰ درصد) مذکر و ۱۱۵ مورد (۴/۴۹ درصد) مونث بودند. میانگین سن نمونه ها ۸/۳۷ سال بود و مسن ترین بیمار ۸۴ ساله و جوان ترین آن ها ۱۲ ساله بود. به طور کلی ۱۵۲ مورد (۲/۶۵ درصد) کیست رادیکولار، ۵۰ مورد (۵/۲۱ درصد) دنتال گرانولوم، ۷ مورد (۳ درصد) استئومیلیت، ۲۲ مورد (۴/۹ درصد) کیست رزیجوال (Residual) و ۲ مورد (۹/۰ درصد) کیست لترال بود. شایع ترین محل درگیری خلف مندیبل (۸/۴۸ درصد) و سپس در قدام ماگزیلا (۲/۲۴ درصد) بود. استنتاج: با توجه به شیوع بالای ضایعات اپیکالی در دندان ها، می توان با افزایش سطح آگاهی مردم نسبت به اهمیت بهداشت دهان و دندان از ایجاد این ضایعات پیشگیری کرد.

ویژگی های اپیدمیولوژیکی نمونه های بیوپسی ضایعات پری اپیکال دهان در مازندران-ایران ۱۳۹۱-۱۳۹۶ Keywords:

biopsy , periapical lesions , root therapy , بیوپسی , ضایعات پری اپیکال , درمان ریشه