مقایسه تراش های شولدربول و ۱۳۵ درجه از نظر مارژینال فیت و مارژینال گپ در روکش های متال سرامیک خلفی

سابقه و هدف: یکی از مهم ترین چالش های دندان پزشکان، تحویل روکشی با مارژینال فیت و مارژینال گپ مناسب به بیمار است. تراش ۱۳۵ درجه مزایایی چون سهولت تکنیکی و ثبت مناسب خط خاتمه تراش را دارد. علی رغم این مزایا، تحقیقات چندانی بر روی این نوع تراش انجام نشده است. این مطالعه با هدف مقایسه تراش ۱۳۵ درجه با شولدر بول از نظر تطابق، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی، بر روی دو دندان مولر اول مندیبل با نسج تاجی سالم و اندازه مشابه، تراش شولدر بول و تراش ۱۳۵ درجه انجام شد. از هر دو دندان قالب تهیه و روی هر دای،۳۱ عدد روکش ساخته شد. نمونه های آغشته به fit checker توسط universal testing machine تحت نیروی ۴۰ نیوتن به مدت ۳ دقیقه قرار گرفتند و زیر لوپ با بزرگ نمایی ۴۰ برابر در سه نقطه از هر بعد اندازه گیری و ثبت شد. جهت آنالیز داده ها و مقایسه تطابق تراش ها از آزمون ‎های آماری Kolmogorov-Smirnov و Wilcoxon در SPSS version۲۴ استفاده گردید و در محاسبات، ۰۵/۰ P≤ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین مارژینال فیت در تراش شولدر بول ۰۹۰۷/۵۵ میکرون و در تراش ۱۳۵ درجه میزان آن ۲۵۸۷/۵۵ میکرون به دست آمد. در مورد مارژینال گپ، برای تراش شولدر بول ۷۲۴۵/۱۹ میکرون و برای تراش ۱۳۵ درجه ۹۷۴۵/۰ میکرون حاصل شد. استنتاج: لذا جهت کاربرد این دو خط تراش، تراش ۱۳۵ درجه نسبت به شولدر بول کارایی کلینیکی بهتری می تواند داشته باشد.

Keywords:

shoulder bevel , ۱۳۵-degree , marginal fit , marginal gap , شولدر بول , ۱۳۵ درجه , مارژینال فیت , مارژینال گپ