بررسی رابطه کمال گرایی و تحمل پریشانی بر سازگاری زناشویی در زنان متاهل اهواز

مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه کمال گرایی و تحمل پریشانی در پیش بینی سازگاری زناشویی زنان متاهل شهر اهواز انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود. نمونه ۱۰۰ نفر از زنان متاهلی بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس از مناطق مختلف شهر اهواز از میان افرادی انتخاب شدند که تقریبا سه سال از ازدواج آن ها گذشته بود. برای گردآوری اطلاعات از مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر (۱۹۷۶) با ضریب آلفای کرونباخ ۸۰/۰ و مقیاس چند بعدی کمال گرایی فراست و همکاران (۱۹۹۰) با ضریب آلفای کرونباخ برابر با ۸۶/۰ و مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر ( ۲۰۰۵)  با ضریب آلفای کرونباخ ۸۶/۰ استفاده شد. نتایج حاصل از همبستگی پیرسون و تجزیه و تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که بین کمال گرایی و تحمل پریشانی با سازگار زناشویی رابطه مثبت و معنی داری دارد. همچنین بین کمال گرایی مثبت و منفی با سازگاری زناشویی تفاوت وجود دارد بدین ترتیب که کمال گرایی مثبت بر سازگاری زناشویی اثر معنی دار و مستقیم دارد؛ بدین معنا که با هرچه کمال گرایی مثبت بیشتر باشد، سازگاری زناشویی بیشتر است. هم چنین یافته ها نشان داد که کمال گرایی منفی بر سازگاری زناشویی اثر معنی دار و معکوس دارد؛ بدین معنا که با افزایش کمال گرایی منفی، سازگاری زناشویی کاهش پیدا می کند.

Keywords:

سازگاری زناشویی , کمال گرایی , تحمل پریشانی