ارائه مدلی برای عوامل موثر بر حفظ و ارتﻘاء توان رزمی نیروهای مسلح ایران با محوریت آمادگی جسمانی

نیروهای نظامی علاوه بر ضرورت های زندگی بلکه بنا به ضرورت شرایط شغلی و ماموریتی به فعالیت های جسمانی جهت تحﻘق وظایف محوله بپردازند. پرداختن به ورزش در جهت کسب آمادگی جسمانی نیروهای مسلح که وظیفه حفظ نظام و امنیت جامعه را بر عهده دارند، از اهمیت خاصی برخوردار است. تحﻘیق در پی پاسخ به مدلی جهت حفظ و ارتﻘاء توان رزمی کارکنان نیروهای مسلح ایران با محوریت آمادگی جسمانی مناسب است. این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی، و روش انجام آن توصیفی_پیمایشی مبتنی بر داده های کمی و کیفی است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کیفی، گراند تئوری و معادلات ساختاری استفاده شده است. پژوهش روش تحﻘیق آمیخته از نوع اکتشافی متوالی می باشد. نتایج نشان می دهد که وجود نگاه متفاوت فرماندهان و مدیران عالی به مقوله ورزش و تناقض در نگاه و برنامه های اجرایی، باعث می گردد که برنامه های مدیران ورزشی با اهداف سازمان در بسیاری از موارد متناقض و برنامه های فرماندهان با راهبردهای آمادگی جسمانی هم پوشانی نداشته باشد. لذا ایجاد ساختار مناسب با تامین منابع انسانی متخصص و مجرب، درکنار تدوین قوانین و آیین نامه های مشخص، می تواند این ناهماهنگی را تغییر داده و هم افزایی بالایی در تسریع این مهم ایجاد کند. همچنین می توان با ایجاد بستر مناسب جهت رشد کارکنان در حوزه ورزش، توسعه زیر ساخت-های ورزشی، توسعه ورزش همگانی بر پایه اصول علمی و تدوین شاخص های آمادگی جسمانی می تواند از عوامل کمک به حفظ و افزایش آمادگی جسمانی کارکنان در ارتقاء توان رزمی نیروهای مسلح ایران باشد.

Keywords:

حفظ و ارتﻘاء توان رزمی , نیروهای مسلح ایران , آمادگی جسمانی