پدیده فقر در شعر پروین اعتصامی و احمد صافی نجفی

ملتهای عرب و ایران از دیرباز با یکدیگر پیوند داشته و در نتیجه تعاملات گستردهی آنها با هم زبان، فرهنگ و ادبیاتشانبسیار به هم نزدیک شده است. در سال های اخیر تلاش هایی که در زمینه ادبیات تطبیقی صورت گرفته و نتایج حاصل براین نزدیکی صحه گذاشته است. این پژوهش در حوزه ادبیات تطبیقی و به روش توصیفی و تحلیل محتوا به بررسی مضمونفقر در اشعار احمد صافی نجفی شاعر معاصر عراقی و پروین اعتصامی شاعر معاصر ایرانی پرداخته است. احمد صافی دراشعارش توجه خاصی به مسائل اجتماعی کشورش داشته؛ و بسیاری از آسیب های اجتماعی، از جمله فقر به موضوع اصلینوشته های وی تبدیل گشته است. پروین اعتصامی نیز از این مهم دور نبوده است. اشعار آنها آیینه ی تمام نمای دردها ورنجهای مردم کشورشان است. هر دوی آنها عامل اصلی پیدایش فقر در جامعه را رفتار حاکمان می دانند و یتیمان ومستمندان جامعه را مورد ترحم قرار می دهند

Keywords:

صافی , اعتصامی , حاکمان , فقر , یتیمان