مقایسه ی خرده مقیاس های سیستم فعال ساز رفتاری تئوری اصلی حساسیت به تقویت گری در بیماران وابسته به مت آمفتامین و مواد اپیوئیدی

مقدمه: رابطه­ی بین خرده­سیستم­های فعال­ساز رفتاری با وابستگی به مت­آمفتامین و اپیوئیدها که شایع­ترین مواد مورد سوءمصرف در ایران هستند، هنوز مشخص نشده است.هدف این پژوهش مقایسه­ی خرده­سیستم­های فعال­ساز و سیتم بازداری رفتاری در بیماران وابسته به مت­آمفتامین و مواد اپیوئیدی با افراد سالم بود.روش­کار: در این مطالعه­ی مورد-شاهدی، بیماران وابسته به مت­آمفتامین و مواد اپیوئیدی (۲۵ نفر در هر گروه) که در شش ماه اول سال ۱۳۹۱ به کلینیک­های خودمعرف ترک اعتیاد سطح شهر مشهد برای درمان وابستگی مراجعه کرده­ بودند با نمونه­گیری هدفمند انتخاب شده و با ۲۵ فرد سالم همتا در مقیاس بازداری و فعال­سازی رفتاری (BAS/BIS) مقایسه شدند. برای تحلیل داده­ها از آزمون مجذور خی، آزمون تحلیل واریانس یک­راهه و تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد.یافته­ها: نمرات خرده­مقیاس سایق سیستم فعال­ساز رفتاری (BAS-DR) در بیماران وابسته به مت­آمفتامین بالاتر از اپیوئیدی بود (۰۱/۰>P) و بین افراد سالم و دو گروه بیمار، تفاوت معنی­داری وجود نداشت (۰۵/۰P). نمرات سومین خرده­مقیاس سیستم فعال­ساز رفتار یعنی تنوع­طلبی (BAS-FS) در بیماران وابسته به مواد اپیوئیدی کمتر از افراد سالم بود (۰۵/۰>P)  و تفاوتی بین افراد سالم و وابسته به مت­آمفتامین وجود نداشت (۰۵/۰