مقایسه روش فنوتیپی سفوکسیتین دیسک دیفیوژن و PCR ژن mecAبرای شناسایی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین

مقدمه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، یکی از عوامل بیماری زای مهم در عفونت های حاصل از استافیلوکوکوس اورئوس است. در سال های اخیر، CLSI ((Clinical and Laboratory Standards Institute در مواردی که از دیسک دیفیوژن برای شناسایی ایزوله های مقاوم به متی سیلین استفاده می شود، دیسک سفوکسیتین را توصیه کرده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی روش دیسک دیفیوژن با استفاده از دیسک سفوکسیتین و مقایسه آن با روش PCR برای شناسایی ژن mecA بوده است. مواد و روش ها: برای تایید هویت ایزوله های جداشده از پنج بیمارستان منتخب در شهر تهران، تست های متداول بیوشیمیایی به همراه PCR ژن nuc (که برای این باکتری اختصاصی است) انجام شدند. برای شناسایی ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، در روش دیسک دیفیوژن از دیسک سفوکسیتین ۳۰ میکروگرم طبق دستورالعمل CLSI استفاده شد؛ سپس روش PCR برای شناسایی ژن mecA به کاررفت. نتایج: با آزمایش های فنوتیپی و PCR ژن nuc ، هویت ۱۰۱ ایزوله با عنوان استافیلوکوکوس اورئوس تاییدشد. روش دیسک دیفیوژن نشان داد که تمامی ایزوله ها نسبت به آنتی بیوتیک های ونکومایسین و لینزولید، حساس بودند و ۵۸ مورد از ایزوله ها نسبت به سفوکسیتین، مقاوم بودند که تمامی این ایزوله ها در روش PCR، ژن mecA را داشتند. نتیجه گیری: بنابراین در آزمایشگاه هایی که روش های مولکولی، به عنوان روش های معمول (روتین) در تشخیص MRSA استفاده نمی شوند، به کارگیری روش سفوکسیتین دیسک دیفیوژن به عنوان روشی ساده و از لحاظ اقتصادی کم هزینه، می تواند جانشینی مطلوب برای شناسایی ایزوله های مقاوم به متی سیلین باشد.

Keywords:

استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین , سفوکسیتین , mecA , PCR