اثر درمانی شنا و مکمل آربوتین بر استرس اکسیداتیو کلیوی ناشی از دیابت

مقدمه و هدف: استرس اکسیداتیو بافتی موضعی، مهم ترین عامل توسعه بیماری کلیوی دیابتی است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر درمانی شنا و مکمل آربوتین بر استرس اکسیداتیو کلیوی ناشی از دیابت بود. مواد و روش ها: ۴۲ سر موش صحرایی نر ویستار به صورت تصادفی به شش گروه(۷ تایی) کنترل، دیابت، آربوتین، دیابت- آربوتین، دیابت- تمرین و دیابت- ترکیبی تقسیم شدند. دیابت با تزریق درون صفاقی آلوکسان (۱ دوز،۹۰ میلی گرم/کیلوگرم) القاشد و مکمل آربوتین (۵۰ میلی گرم/کیلوگرم) پنج روز در هفته تزریق شد. حیوان ها با تمرین شنا به مدت ۶ تا ۳۰ دقیقه در روز و به مدت شش هفته ورزش داده شدند و ۴۸ ساعت پس از آخرین مداخله ها کشته شده و سطوح مالون دی آلدئید، کاتالاز و فعالیت سوپراکسید دیسموتاز کلیوی تعیین شدند. از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد (۰۵/۰>p). نتایج: دیابت، موجب افزایش معنی دار سطوح مالون دی آلدئید، کاهش سطوح کاتالاز و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز کلیوی در مقایسه با گروه کنترل شد (۰۰۰/۰=P). شش هفته مکمل سازی با آربوتین، تمرین شنا و ترکیب این دو مداخله به کاهش معنی دار سطوح مالون دی آلدئید و افزایش سطوح کاتالاز منجرشد (۰۰۰/۰=P)؛ اما فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز کلیوی، تنها در گروه ترکیبی، افزایشی معنی دار یافت (۰۰۱/۰=p). نتیجه گیری: این نتایج تاییدکردند که تمرین منظم شنا و مکمل آربوتین می توانند از آسیب کلیوی ناشی از استرس اکسیداتیو از طریق تنظیم مثبت آنتی اکسیدانت ها و کاهش پراکسیداسیون لیپیدی در رت های دیابتی حمایت کنند.

Keywords:

آربوتین , استرس اکسیداتیو , تمرین شنا , دیابت