تاثیر مصرف حاد کافئین بر ظرفیت ضداکسایشی تام و شاخص فشار اکسایشی مردان والیبالیست پس از یک جلسه فعالیت وامانده ساز مقاومتی
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 35
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_DMED-21-3_008
تاریخ نمایه سازی: 8 آبان 1402
Abstract:
مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر مصرف حاد کافئین بر ظرفیت ضداکسایشی تام (TAC) و شاخص فشار اکسایشی (MDA) مردان والیبالیست پس از یک جلسه فعالیت وامانده ساز مقاومتی بود. مواد و روش ها: در یک طرح نیمه تجربی، تصادفی و دوسوکور با اندازه گیری های مکرر (سهمرحله ای)، ۲۰ مرد والیبالیست (۱۰/۱±۲۰/۲۱ سال، درصد چربی ۷۸/۲±۷۵/۱۰% و نمایه توده بدن ۹۹/۰±۹۵/۲۲ کیلوگرم بر مترمربع) به دو گروه همگن شده مکمل یا دارونما (به ترتیب ۹ میلی گرم بهازای هر کیلوگرم از وزن بدن کافئین یا دکستروز) تقسیمشدند؛ سپس همه آزمودنی ها پس از دریافت مکمل یا دارونما در یک قرارداد فعالیت مقاومتی با وزنه (شامل هفت حرکت در سه نوبت با۸۰ درصد یک تکرار بیشینه تاحد واماندگی) شرکتکردند. نمونههای خونی وریدی در حالت پایه، ۴۵ دقیقه پس از مصرف مکمل و بلافاصله پس از فعالیت مقاومتی برای اندازه گیری تغییرهای TAC و MDA سرمی اندازه گیریشدند. نتایج: نتایج بهدستآمده، حاکی است که مصرف حاد کافئین تاثیر معنی داری بر TAC و MDA پایه ندارد (۰۵/۰P≥)؛ ازطرفی، یک جلسه فعالیت مقاومتی وامانده ساز باعث کاهش معنی دار TAC (۰۵/۰P≤) و افزایش معنی دار MDA شد (۰۵/۰P≤)؛ درحالی که، تفاوتی معنی دار در هیچیک از متغیرهای اندازه گیریشده بلافاصله پس از انجام فعالیت میان گروه ها مشاهدهنشد (۰۵/۰P≥). نتیجه گیری: براساس یافته های حاضر می توان چنین نتیجهگرفت که بهاحتمال، مصرف حاد کافئین، توانایی لازم برای افزایش TAC پایه را نداشته، همچنین نمی تواند از تغییرهای نامطلوب MDA سرمی ناشی از انجام یک جلسه فعالیت مقاومتی در مردان والیبالیست بکاهد.
Keywords:
Authors
علی ضرغامی خامنه
دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز
افشار جعفری
فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز