اثر تعاملی تمرین ورزشی و مصرف مکمل کورکومین و بر برخی از شاخص های آسیب بافت کبد موش های در معرض فلز سنگین سرب

مقدمه و هدف: سرب می تواند منجر به آسیب کبدی از طریق  استرس اکسیداتیو گردد. فعالیت بدنی و استفاده از مواد ضد اکسایشی مانند کورکومین ممکن است تولید رادیکال های آزاد را متوقف می کند. لذا هدف از مطاله حاضر بررسی نقش حمایتی تمرین استقامتی  و کورکومین در مقابل اثرات سمی سرب بر آسیب بافت کبد موش های صحرایی نر بود.  مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی۶۰ سر موش صحرایی نر به صورت تصادفی به ۶ گروه کنترل، شم، سرب، تمرین+ سرب، کورکومین + سرب و تمرین+ سرب + کورکومین تقسیم شدند (۱۰ سر موش در هر گروه). برنامه تمرینی شامل ۸ هفته دویدن پیشرونده روی نوارگردان بدون شیب با سرعت ۱۵ تا  ۲۲متر در دقیقه و به مدت ۲۵ تا ۶۴ دقیقه و ۵ روز در هفته بود. مکمل کورکومین (۳۰ میلی گرم / کیلوگرم) و سرب(۲۰ میلی گرم / کیلوگرم) ۳ روز در هفته و به صورت داخل صفاقی تزریق شد. فعالیتALT ، ASTوALP با روش رنگ سنجی آنالیز شدند.  یافته ها: نتایج نشان داد ۸ هفته تزریق سرب موجب افزایش معنی دار فعالیت AST وALP در گروه سرب نسبت به گروه کنترل شد(۰۰۲/۰=p، ۰۰۱/۰=p). انجام تمرین استقامتی همراه با مصرف کورکومین موجب کاهش معنی دار فعالیت AST وALP (۰۰۵/۰=p، ۰۰۲/۰=p)گردید. هم چنین فعالیت ALP پس از تمرین استقامتی و مصرف کورکومین کاهش غیر معنی دار یافت(۳۰۲/۰p=).  نتیجه گیری: اجرای تمرین­های ورزشی و مصرف مکمل کورکومین، ممکن است سبب مهار آسیب کبدی ناشی از سمیت سرب شود.

Keywords:

کورکومین , تمرین استقامتی , سرب , آنزیم های کبدی