تاثیر سالیسیلیک اسید بر خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی دانهال های خیار (Cucumis sativus cv. Super Dominus) تحت شرایط تنش خشکی

سالسیلیک اسید یکی از هورمون هایی است که کاربرد آن در مقاومت به تنش هایی هم چون خشکی افزایش یافته است. هدف از این آزمایش بررسی تاثیر سالیسیلیک اسید بر خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی دانهال های خیار تحت شرایط تنش خشکی بود. به این منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی شامل ۴ سطح سالیسیلیک اسید با غلظت های ۰ (شاهد)، ۲۵/۰، ۵/۰، ۷۵/۰ و ۱ میلی مولار و دو سطح تنش خشکی، آبیاری روزانه (شاهد) و قطع آبیاری به مدت ۶ روز با ۳ تکرار انجام شد. روش کاربرد سالیسیلیک اسید به صورت خیساندن بذری و به مدت ۲۴ ساعت بود. تنش خشکی نیز در مرحله ۴-۳ برگی بر روی گیاهان اعمال شد. نتایج این آزمایش نشان داد که سالیسیلیک اسید میزان شاخص کلروفیل و سطح برگ را به ترتیب ۲۷ و ۱۳۹ درصد نسبت به شاهد افزایش داد. در مقابل هدایت روزنه ای و نشت یونی با کاربرد سالیسیلیک اسید کاهش پیدا کردند. قطر ساقه، ارتفاع، تعداد برگ، وزن خشک شاخساره و ریشه و بیوماس با کاربرد سالیسیلیک اسید به ترتیب ۳۱، ۶۵، ۶۰، ۱۰۰، ۱۸۰ و ۹۶ درصد نسبت به شاهد افزایش پیدا کردند. تعداد برگ، سطح برگ و وزن خشک شاخساره تحت شرایط تنش خشکی کاهش، و با کاربرد سالیسیلیک اسید افزایش یافتند. اثر متقابل سالیسیلیک اسید و تنش خشکی بر صفات شاخص کلروفیل، هدایت روزنه ای، قطر ساقه، ارتفاع، وزن خشک ریشه و بیوماس در هیچ یک از سطوح آماری معنی دار نشد.

Keywords:

سالیسیلیک اسید , نشت الکترولیت , هدایت روزنه ای , تنش خشکی