بررسی نقش روش تدریس قصه گویی در آموزش تاریخ

داستان گویی در کشور ما سابقه ای بس دیرینه و قدیمی دارد، اما نفوذ عوامل و وسایل ارتباط جمعی و علاوه بر آن مسائلخاص حوزه های شهرنشینی، موجب شده تا نقش داستان گویی در طول دوران و به ویژه در نظام های آموزشی کم رنگ شود.پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام ش ده هست که هدف از آن بررسی تاثیر دهستان گویی و تحلیل اجتماعیدر یادگیری تاریخ در پایه ششم بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که بهطور کلی، میتوان ادعا کرد که تدریس به شکلدهستان از جدیترین و بنیادیترین روشهای انتقال مفاهیم به دنیای دانش آموزان هست. نمی توان نقش شگفت انگیز داستانرا در آموزش و انتقال مفاهیم تربیتی و اخلاقی و دینی انکار کرد. همچنین به داستان گویی هنوز به عنوان یک فن نگاه نمیشود و در نظام آموزش و پرورش جایگاه شایسته ای برای داستان گویی به چشم نمی خورد. بسیاری از علاقمندان به این فن،به تجارب خود متکی هستند و کمتر با روش های علمی و اصول قابل قبول این فن آشنایی دارند. بحث درباره ی نظام تعلیم وتربیت بسیار گسترده هست، به گونه ای که وارد شدن به هر حیطه از آن، نیازمند دانش و تخصص هست و اگر محققی واجدتخصص نباشد و علاوه برآن در زمینه ی مسائل تربیتی صبر و حوصله و دقت لازم را به کار نبرد، بی شک نمی تواند این نظامرا به سر منزل مقصود هدایت کند.

Keywords:

تاریخ , داستان , فرهنگ , تدریس