اسماء و صفات الهی در عرفان اسلامی با رویکردی به آرای امام خمینی(س)

اسماء و صفات حق تعالی در مجرای تجلیات و تعینات ذات الوهی علی الدوام دست اندرکار آفرینش و جلوه گر نمودن مظاهر و موجودات عالم فیض هستند. آنچه بدیهی است، آن است که ذات حضرت ربوبی بی پرده رخ نمی نماید. پس به ناچار عالم ماسوی گره گشایی جهان ممکنات را در کارگاه اسماء و صفات هویدا می بیند. در این مسیر، علم الاسماء که خصیصه منحصر به فرد عرفان اسلامی است، اهمیت خود را در سلسله مطالعات عرفانی بازمی یابد. آنچه در این مقاله به اختصار بدان پرداخته می شود، ماهیت اسماء و صفات الهی در حوزه عرفان نظری اسلام است که در نظرگاه عرفای بنام اسلامی با رویکردی به اندیشه عرفانی امام خمینی مورد بررسی و تامل قرار می گیرد. اینکه اسماء و صفات چیست و از چه جایگاه و منزلتی در دایره عرفان برخوردار است و نحوه ارتباط حق و عالم آفرینش در اندیشه تاویل گرای عرفانی چگونه توجیه می شود، محورهای بنیادین بحث در نوشتار پیش روست.

Keywords:

عرفان اسلامی , اسمای الهی , صفات الهی , مفاتیح غیب , تجلی