واکاوی آثار معرفتی دعا و نیایش از منظر اندیشمندان علم اخلاق
Publish place: journal of dua research، Vol: 2، Issue: 2
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 71
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_DUA-2-2_008
تاریخ نمایه سازی: 28 آبان 1402
Abstract:
دعا از مهمترین عباداتی است که در پرورش آدمی نقش بسیار اساسی دارد و در رساندن او به مقام قرب اهمیتی بسیار دارد. دعا برای باز داشتن انسان از گناه و معصیت و توجه به ذات الهی بسیار مفید است. انسان با شناخت ذات خود و خداوند درمی یابد که فقیر و نیازمند محض است و خداوند غنی بالذات؛ بنابراین یکی از کارها و اعمالی که انسان برای رفع نیازهای خود انجام می دهد، دعا کردن به درگاه الهی است. دعا کردن نه تنها در مواردی که به صلاح انسان باشد، برآورده می شود، بلکه دارای آثار مثبت فراوانی است که مهم ترین اثر تربیتی آن دوری از غرور و خودخواهی، آرامش روانی، کاهش رنج، کسب معرفت و روحیه توحیدی است. آثار و برکات دعا شامل دو دسته عملی و معرفتی است. به گونهای که آنچه مربوط به عمل و تقوا می شود، در دسته عملی جای میگیرد. جنبه معرفتی دعا شامل شناخت و درک ذات الهی و تمایز ذات الهی با انسان است. از سویی دیگر انسان وقتی دست نیاز به سوی خالق دراز می کند، تایید کرده است که همه امور در عالم تنها به یاری خداوند انجام میپذیرد. در چنین حالتی به توحید افعالی اذعان میکند. نوشتار حاضر به روش توصیفی- تحلیلی است. نگارندگان ابتدا به تعریف معرفت، تقوا و دعا پرداخته و سپس بخشی از آثار دعا و نیایش را برشمردهاند.
Authors
زهرا حاجی زاده ولوکلائی
کارشناسی ارشد مدرسی مبانی نظری اسلام دانشگاه مازندران
عباس بخشنده بالی
عضو هیئت علمی دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه مازندران