تغییرات بیان گیرنده کموکاینی CCR۵ در بیماران مبتلا به لوسمی میلوئیدی حاد با تمایز منوسیتی بعد از شیمی درمانی

چکیده سابقه و هدف لوسمی میلوئیدی حاد یک سرطان ناهمگن است که از طریق مکانیسم­های مختلف پاتولوژیک ایجاد می­شود. سلول­های سرطانی، سیستم کموکاین را دستخوش تغییر می­نمایند. گیرنده CCR۵ ، اثر غیر مستقیمی بر پیشرفت سرطان توسط کنترل پاسخ ایمنی علیه تومور دارد. این گیرنده می­تواند رشد تومور را تسریع و در متاستاز آن نقش به سزایی ایفا کند. در تحقیق حاضر برآن شدیم تا با بررسی گیرنده CCR۵ در بیماران AML بعد از شیمی درمانی مرحله اول، تا حدودی به بررسی نقش احتمالی این رسپتور بپردازیم. مواد و روش ها این مطالعه مورد شاهدی در سال ۱۳۹۷-۱۳۹۶ در دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام شد. ۲۵ بیمار مبتلا به AML با تمایز منوسیتی، پس از شیمی درمانی مرحله اول (هفته چهارم پس از شیمی درمانی) و بعد از بررسی لام خون محیطی و تائید عدم وجود بلاست، توسط فلوسیتومتری برای بیان گیرنده کموکاینی CCR۵ بر جمعیت لکوسیت­های خون محیطی با گروه کنترل سالم مقایسه شدند. یافته ها توسط آزمون t دو نمونه ای مستقل و ۲۲ SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها مطالعه حاضر نشان داد که میانگین بیان گیرنده CCR-۵ در گروه بیماران بعد از شیمی درمانی(۲۶/۰ ± ۰۴/۱) مشابه با گروه کنترل سالم(۱۶/۰ ± ۰۴/۱) بوده است و تفاوت معنا­داری بین این دو گروه وجود نداشت. نتیجه گیری شیمی درمانی سبب شده است که بیان گیرنده CCR۵ در حالت پایه­ خود در مقایسه با گروه کنترل سالم قرار گیرد. می­توان سایر محورهای کموکاین و گیرنده­های آن­ها را مورد بررسی قرار داد تا پی ببریم کدام یک نقش به سزایی در عود بیماران خواهد داشت.

Keywords:

Key words: Acute Myeloid Leukemia , Chemotherapy , Monocytes , Tumors , لوسمی میلوئید حاد , شیمی درمانی , منوسیت ها , تومورها