آموزش ترکیبی؛ برداشت ها و باورهای معلمان تاریخ

با بازگشایی تدریجی مدارس در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ شاهد آن بودیم که معلمان از هر دو آموزش مجازی و حضوری برای تدریس بهره بردند. در این پژوهش به دنبال واکاوی برداشت­ها و باورهای دبیران تاریخ شهرستان سنندج از رویکرد جدید نسبت به آموزش یعنی آموزش ترکیبی می­باشیم. پژوهش کیفی و از نوع پدیدارشناسی است. میدان تحقیق این پژوهش کیفی معلمان تاریخ دوره متوسطه دوم شهرستان سنندج می­باشد. معلمان به صورت هدفمند انتخاب شدند. برای جمع­آوری داده­ها از مصاحبه نیمه­ساختاریافته استفاده شد و گردآوری داده­ها و فرآیند مصاحبه تا اشباع نظری ادامه یافت. متن مصاحبه پیاده شد و سپس به رویت مصاحبه­شونده­ها رسید سپس با استفاده از نرم افزار مکس کیودا (MAXQDA)  نسخه ۲۰۲۰ مضامین اصلی و مضامین فرعی استخراج گردید. یافته­ها شامل ۵ مضمون اصلی: آموزش حضوری در آموزش ترکیبی، آموزش مجازی در آموزش ترکیبی، ضرورت آموزش ترکیبی، فرهنگ استفاده از فضای مجازی برای آموزش و خانواده درآموزش مجازی. نتایج پژوهش نشان داد که با توجه تجربه دو ساله آموزش مجازی دبیران و دانش­آموزان، لازم در دوران پساکرونا از این تجارب و محتوا در آموزش استفاده شود. نظر به ارتباط بیشتر والدین با مدرسه، در آموزش مجازی لازم است سازوکاری اتخاذ شود تا این ارتباط در بستر آموزش ترکیبی برقرار باشد. از سوی دیگر معلمان نیز با بازگشایی تدریجی مدارس به نوعی آموزش ترکیبی را تجربه کردند.

Keywords:

آموزش تاریخ , آموزش ترکیبی , آموزش حضوری , آموزش مجازی