تأثیر یک دوره تمرین طناب زدن بر سطوح هموگلوبین، آهن سرم، فریتین سرم و گیرنده ترانسفرین دختران دانشجو

رسیدن اکسیژن کافی به بافت های بدن، به وجود تعداد کافی حاملین اکسیژن، یعنی گویچه های قرمز خون بستگی دارد. کاهشتعداد و عملکرد این گویچه ها ممکن است اکسیژن رسانی را دچار اختلال کند که از این طریق بر نحوه ی اجرای مهارت های ورزشیتأثیر می گذارد. اکسیژن به طور عمده از طریق پیوند با هموگلوبین گویچه های قرمز خون انتقال می یابد (ویلمور، 2004 ). یکی ازمهمترین اجزائی که در بیوسنتز هموگلوبین نقش دارد آهن است. جذب آهن بوسیله ی پروتئین هایی مانند فریتین و ترانسفرین کنترلمی شود. از آنجا که هموگلوبین نقش مهمی در انتقال اکسیژن دارد، در فعالیت های بدنی میزان این عوامل در سرم خون دچار تغییراتگوناگون می شود برخی از این تغییرات باعث کم خونی می شوند. یکی از شایعترین نوع این کم خونی ها فقرآهن است (دوبنو وکانستنتین، 2004 ). محققی در سال 1996 دریافت که میزان ذخایر آهن ورزشکاران، حدود 30 درصد پایینتر از حد طبیعی است کهاین میزان در زنان جوان با توجه به مصرف نکردن آهن ممکن است به 50 درصد نیز برسد (کارامیرزاک وهمکاران ). برخی ازمطالعات نشان دهنده ی کاهش قابل ملاحظه در آهن سرم زنان متعاقب تمرین جسمانی است . برای مثال محققی در سال 2008دریافت که فعالیت بدنی موجب کاهش آهن سرم زنان شده است و تقریباً یک پنجم ورزشکاران غیرحرفه ای کم خونی و یک سوم فقرآهن دارند که این حالات می تواند عملکرد بدنی آنها را کاهش دهد (دیسانتلو). در این تحقیق تأثیر یک دوره تمرین طناب زدن بر سطوح هموگلوبین، آهن سرم، فریتین سرم، و گیرنده ترانسفرین (TIBC) دختران دانشجو مورد بررسی قرار گرفت تا این موضوع که آیا تمرین طناب زدن به صورت هوازی باعث کم خونی فقرآهن یا کاهش ذخایر آهن می شود، مشخص شود. از آنجا که در مطالعات گذشته تأثیر تمرین طناب زدن بر روی شاخص های خونی آهن مورد بررسی قرار نگرفته بود و علاوه بر آن با توجه به فرهنگ روزافزون زندگی آپارتمان نشینی و محدود بودن فضاهای ورزشی خصوصأ برای خانم ها تمرین طناب زدن به دلیل نیاز نداشتن به فضای زیاد ، ارزان و در دسترس بودن آن بعنوان موضوع پژوهش انتخاب شد.