ارائه مدل کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بیماران مبتلابه دیابت نوع دو براساس ادراک بیماری و ویژگی های جمعیت شناختی با نقش میانجی رفتارهای خودمراقبتی

زمینه و هدف: خود ناتوان سازی تحصیلی از راهبردهای کمتر شناخته شده ای است که برای تبیین شکست به کار می رود. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش دلبستگی به والدین، همسالان و معلمان در پیش بینی خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول بود. روش پژوهش: این پژوهش به لحاظ روش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام دانش آموزان (دختر) مقطع متوسطه اول شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند که تعداد آن حدودا برابر با ۱۸۴۰۰۰۰ بود و برای تعیین حجم نمونه به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۸۴ نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس خود ناتوان سازی تحصیلی، سیاهه ی تجدیدنظر شده دلبستگی به پدر و مادر و همسالان و مقیاس دلبستگی به معلم بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه به روش همزمان استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داده است بین دلبستگی به والدین، همسالان و معلمان (پذیرش و عدم طرد) با خود ناتوان سازی تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (۰۱/۰P<). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که دلبستگی به والدین و همسالان در مجموع ۵۶/۰ خودناتوان سازی تحصیلی را تبیین می کنند. در این پیش بینی دلبستگی به معلمان نقشی ندارد. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که در پیش بینی خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان، دلبستگی به والدین و همسالان نقش داشته اما دلبستگی به معلمان تاثیری در آن ندارد

Keywords:

quality of life , type ۲ diabetes , disease perception , self-care behaviors. , کیفیت زندگی , دیابت نوع دو , ادراک بیماری , رفتارهای خودمراقبتی