پهنه بندی حساسیت رویشگاه های مانگرو استان هرمزگان به مخاطرات محیطی بر اساس درصد تاج پوشش

در پژوهش پیش­رو درجه حساسیت رویشگاه های مانگرو استان هرمزگان بر مبنای بررسی درصد تاج پوشش (به­عنوان شاخصی از مشخصه های ساختاری جنگل) طبقه بندی شد. بدین منظور با آماربرداری میدانی و ثبت قطر تاج مانگروها در قطعه­های نمونه، درصد تاج­پوشش در هر یک از قطعه­های نمونه محاسبه شد. سپس، با تجزیه و تحلیل تصاویر ماهواره ای و تهیه نقشه NDVI رویشگاه­های خمیر، تیاب و جاسک، بین درصد تاج­پوشش در قطعه­های نمونه و NDVI متناظر هر قطعه در سطح رویشگاه­ها رابطه رگرسیونی برقرار شد و با اجرای رابطه رگرسیونی روی نقشه NDVI هر رویشگاه، نقشه تغییرات مکانی درصد تاج­پوشش در سطح رویشگاه ها تهیه شد. در آخر، با استفاده از نقشه درصد تاج پوشش مانگروها و با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی، نقشه درجه حساسیت رویشگاه­ها در سه طبقه تاج پوشش کم، متوسط و زیاد تهیه شد. نتایج نشان داد که میانگین درصد تاج پوشش در رویشگاه های خمیر، تیاب و جاسک به ترتیب ۶۲، ۴۳ و ۷۱ درصد است و بر این اساس، رویشگاه های جاسک و تیاب به ترتیب کمترین و بیشترین درجه حساسیت را نسبت­به وقوع تنش­ها و آشفتگی­های محیطی دارند. ویژگی های ژئومورفولوژیک محلی، مقدار رسوب­گذاری، تاسیسات و سازه های ساحلی، شرایط اقتصادی و اجتماعی منطقه، آلاینده­های زیست­محیطی و بالا آمدن سطح آب دریا با تاثیر بر ساختار و رویش مانگروها می­توانند از عوامل تفاوت در درجه حساسیت بین رویشگاه های مورد بررسی باشد. این پژوهش با تولید اطلاعات دقیق از درجه حساسیت رویشگاه های مانگرو هرمزگان توانسته است پیش­نیازهای اولیه برای اجرای برنامه های سازگاری با تغییر اقلیم و اولویت­بندی اقدامات حفاظتی و احیاء رویشگاه های مانگرو را فراهم کند.

Keywords:

سامانه اطلاعات جغرافیایی , سنجش از دور , مدل سازی , NDVI