نتایج مقدماتی روان درمانی مثبت گرای توسعه یافته مبتنی بر خیرباوری در افزایش شادکامی، رضایت از زندگی و بهزیستی روان شناختی در افراد افسرده غیر بالینی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مطالعه ی تاثیر روان درمانی مثبت گرای توسعه یافته مبتنی بر خیرباوری بر شادکامی، بهزیستی روان شناختی و رضایت از زندگی افراد دارای افسردگی غیربالینی بود. روش: بر این اساس از طرح تک آزمودنی چند خط پایه با دوره پیگیری استفاده شد.ابتدا از بین افراد دارای علایم و نشانه های افسردگی که به یک مرکز مشاوره در تهران مراجعه  کرده بودند، ۳ نفر به شیوه نمونه گیری هدف مند انتخاب شدند. برای هر کدام از شرکت کنندگان به صورت تصادفی بین ۳ تا ۷ هفته جلسه خط پایه در نظر گرفته شد. ارزیابی ها با استفاده از مقیاس شادکامی آکسفورد، بهزیستی روانشناختی ریف، مقیاس رضایت از زندگی دینر و جهت گیری شادکامی پترسون در مرحله خط پایه (۳ تا ۷ جلسه)، جلسات مداخله (۸ جلسه) و چهار ماه بعد از پایان مداخله (پیگیری) انجام گرفت. مداخله به صورت انفرادی در ۸ جلسه ۴۵ دقیقه ای انجام گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که هر سه مراجع با شروع مداخله روند افزایشی و رو به بهبودی را در طراز نمرات شادکامی (۳۷ درصد بهبودی)، بهزیستی روان شناختی (۱۴ درصد بهبودی) و رضایت از زندگی (۶۰ درصد بهبودی) نشان دادند. همچنین یافته ها بیانگر افزایش طراز نمرات هر سه مراجع در متغیرهای فرایندی احساس لذت (۷۲ درصد بهبودی)، تقویت توانمندی (۷۰ درصد بهبودی) و احساس معنا (۱۲۸ درصد بهبودی) بود. بخش عمده ای از این نتایج در پایان دوره پیگیری چهار ماهه نیز حفظ شد. بحث و نتیجه گیری: بر این اساس، به نظر می رسد روان درمانی مثبت گرای مبتنی بر خیرباوری یک مداخله کوتاه مدت موثر برای افزایش شادکامی، بهزیستی روان شناختی و رضایت از زندگی در افراد افسرده غیربالینی است.

Keywords:

روان درمانی مثبت گرای مبتنی بر خیرباوری , شادکامی , بهزیستی روان شناختی , رضایت از زندگی , افسردگی غیربالینی