بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس حساسیت و گرایش به تجربه چندش در نمونه ایرانی

مقدمه: چندش، یکی از شش هیجان اولیه ای است که توسط داروین معرفی شد. از جمله ابزارهای سنجش این هیجان، مقیاس حساسیت و گرایش به تجربه چندش است. این مطالعه با هدف بررسی ساختار عاملی و ویژگی های روان سنجی این مقیاس در جامعه ایرانی صورت گرفت. روش: این مطالعه از نوع پژوهش های توصیفی محسوب می گردد. نمونه مورد مطالعه شامل ۳۹۱ دانشجوی دانشگاه شاهد بود که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده مقیاس حساسیت و گرایش به تجربه چندش، مقیاس تجدیدنظر شده چندش و مقیاس وسواس پادوآ بود. ساختار عاملی پرسشنامه با استفاده از روش تحلیل عامل اکتشافی و تاییدی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، اعتبار همگرا و پایایی بازآزمایی و همسانی درونی مقیاس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج حاصل از تحلیل عامل اکتشافی، حاکی از چهار عامل گرایش به تجربه هیجان چندش، حساسیت به هیجان چندش، گرایش به اجتناب از محرک های چندش آور و حساسیت به نتایج هیجان چندش، در این مقیاس بود. تحلیل عامل تاییدی، الگوی چهار عاملی حاصله و الگوی دوعاملی فرم ۱۲ سوالی را تائید کرد. همچنین، اعتبار همگرا و پایایی این مقیاس نیز خوب بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر مبین آن است که این مقیاس در نمونه دانشجویی ایرانی از ساختاری عاملی و پایایی و اعتبار مطلوبی برخوردار است. لذا می توان از این مقیاس در نمونه های ایرانی استفاده کرد.

بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس حساسیت و گرایش به تجربه چندش در نمونه ایرانی Keywords:

مقیاس حساسیت و گرایش به تجربه چندش , ویژگی های روان سنجی , ساختار عاملی