اثربخشی آموزش مهارت زندگی بر سلامت روان دانش آموزان کم شنوا

هدف: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت زندگی بر سلامت روان دانش آموزان کم شنوای شهرستان های تهران بود. روش بررسی: پژوهش حاضر، یک مطالعه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان کم شنوای دوم و سوم متوسطه شهرستان های تهران تشکیل دادند. برای انتخاب آزمودنی ها از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد، به طوری که در این پژوهش ۴۰ دانش آموز شرکت داشتند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه ۲۰ نفری تقسیم شدند (یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل). گروه آزمایشی، آموزش مهارت های زندگی را در ۹ جلسه دریافت کردند در حالی که به گروه کنترل این آموزش ارائه نشد. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش آزمون هوشی وکسلر بزرگسالان و پرسش نامه سلامت عمومی بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بعد از مداخله، میانگین نمرات سلامت روان گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (۰/۰۵>P). هم چنین نمرات سلامت روان گروه آزمایش در خرده مقیاس های علایم جسمانی، اضطراب، نقص در عملکرد اجتماعی و افسردگی معنادار بود (۰/۰۵>P). نتیجه گیری: برنامه آموزشی مهارت زندگی باعث بهبود سلامت روان دانش آموزان کم شنوا شد و علایم جسمانی، اضطراب، نقص در عملکرد اجتماعی و افسردگی آنان را کاهش داد. بنابراین برنامه ریزی برای ارائه آموزش مهارت زندگی به این دانش آموزان اهمیت ویژه ای دارد.

اثربخشی آموزش مهارت زندگی بر سلامت روان دانش آموزان کم شنوا Keywords:

Life skill , Mental health , Hearing loss , مهارت زندگی , سلامت روان , کم شنوا