مقایسه نسبت فعالیت میوالکتریک عضله پهن مایل داخلی به پهن خارجی طویل حین اسکات با اداکشن ران در ورزشکاران حرفه ای مبتلا و غیرمبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال

هدف: مقایسه نسبت فعالیت الکترومیوگرافی عضله پهن مایل داخلی (VMO) به پهن خارجی طویل (VLL) حین حرکت اسکات با اداکشن ران در ورزشکاران مبتلا و غیرمبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال (PFPS) هدف این تحقیق بود. روش بررسی: در این مطالعه غیر تجربی مورد-شاهدی، ۱۶ ورزشکار مرد تیم ملی (والیبال، هندبال و تکواندو) سنین ۳۰-۱۸ سال مبتلا به PFPS با انتخاب هدفمند و ۱۶ ورزشکار مرد سالم تیم های ملی که براساس متغیرهای وزن، قد، سن، رشته ورزشی و غالب بودن اندام تحتانی همتاسازی شده بودند، به صورت داوطلبانه و براساس معیارهای ورود و خروج شرکت کردند. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات VMO و VLL توسط الکترودهای سطحی و سیستمTelemetric EMG حین اسکات با اداکشن ران در زوایای ۱۵، ۳۰ و ۴۵ درجه فلکشن زانو ثبت و نسبت فعالیت عضلات VMO به VLL محاسبه گردید. جهت مقایسه نسبت عضلات مذکور در دو گروه، از آزمون آماری آنوای یک طرفه استفاده گردید. یافته ها: نسبت VMO به VLL در هر دو گروه ورزشکاران مبتلا و غیر مبتلا به PFPS در تمامی زوایا تقریبا پایین تر از عدد ۱ بوده و ورزشکاران سالم نسبت های پایین تر را دارا بودند. تفاوت معناداری در هیچکدام از زوایا بین گروه مبتلا و غیرمبتلا به دست نیامد. نتیجه گیری: به نظر می رسد فعالیت های ورزشی مانع تضعیف عضله VMO در مقایسه با VLL می گردد و نسبت VMO به VLL در ورزشکاران مبتلا و غیرمبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال تاثیرپذیر از این سندرم نیست.

Keywords:

Electromyography , Athlete , Patellofemoral pain syndrome , الکترومیوگرافی , ورزشکار , سندرم درد پاتلوفمورال