تاثیر زلزله سطح بهرهبرداری با میرایی های متفاوت در برآورد خسارت لرزه ای ساختمانهای قابی

زلزله در سطح بهرهبرداری، زلزله ای با دوره بازگشت کوتاه و دامنه کمتر نسبت به زلزله های در سطح طراحی و نادر می باشد. در آیین نامه های طراحی لرزه ای ، عموما میزان میرایی طیف زلزله در سطح بهره برداری، ۵ درصد لحاظ می شود. به دلیل کم بودن دامنه این نوع زلزله ، سازه قادر به رسیدن به این حد از میرایی نمی باشد و با میرایی کمتر دچار استهلاک می شود. از این رو برخی از آیین نامه های مبتنی بر عملکرد، میزان میرایی طیف زلزله در سطح بهره برداری را به میزان قابل توجهی کاهش داده اند. در این مطالعه سعی می شود تاثیر میزان میرایی طیف زلزله سطح بهره برداری در خسارت لرزه ای ساختمانهای قابی ارزیابی گردد. برای دست یابی به این هدف، در گام اول، سه دسته از ساختمانها از نوع قاب خمشی فولادی ویژه با تعداد طبقات ۵، ۱۵ و ۲۰ واقع شده بر خاکهای B و D در شهر هیلو، براساس آیین نامه لرزه ای ASCE۷-۱۶ طراحی می گردند. با در نظر گرفتن ۷ رکورد زلزله دور از گسل و طیف زلزله طرح در سطح بهرهبرداری با میرایی ۵ درصد، با انجام تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی ، سازهها مورد ارزیابی عملکردی قرار می گیرند. در گام بعدی، سازهها براساس طیف زلزله در سطح بهره برداری با میرایی ۵/۲ درصد، طراحی و کنترل می شوند. مجدد این مدلهای سازه ای مورد ارزیابی عملکردی قرار می گیرند و میزان خسارت لرزه ای آنها برآورد می گردد. در آخر، این تغییرات مورد مقایسه قرار گرفته و برای قابهای خمشی با پریودهای کوتاه، متوسط و بلند، پیشنهادهایی مبتنی بر دست آوردهای این مطالعه ارائه می گردد. مشاهده می گردد با تغییر میرایی طیف زلزله سطح بهرهبرداری، با افزایش نیروی وارده به سازه، میزان دریفت مجاز کنترل سازه در زلزله سطح بهرهبرداری، از حد مجاز خود تجاوز کرده و خسارت وارد بر سازه بیشتر می گردد.

Keywords:

ساختمانهای قاب خمشی فولادی , طیف زلزله بهرهبرداری , زلزله های دور از گسل , تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی , خسارت لرزه ای