اولویت بندی ریسک مبنای شبکه پل های بزرگراهی برای مقاوم سازی لرزه ای

این پژوهش یک چارچوب احتمالاتی را برای اولویت بندی شبکه پل های بزرگراهی به منظور مقاومسازی لرزه ای ارائه می کند. مبنای این چارچوب تحلیل ریسک لرزه ای شبکه پل ها با مدلسازی پیامدهایی است که پس از شکست هر پل برای جامعه رخ می دهد. این شبکه شامل پل ها و پیوندهایی از شبکه حمل ونقل است که ظرفیت ترافیکی آنها مستقیما متاثر از عملکرد پل های نظیرشان است . ریسک در این چارچوب به صورت احتمال فراگذشت از مجموع تمام خسارات اقتصادی و اجتماعی مستقیم و غیرمستقیم ، اجتماعی -اقتصادی و زیست محیطی تعریف می شود. تحلیل ریسک لرزه ای به وسیله روش نمونه گیری سناریو انجام می گردد. هر نمونه در این تحلیل ، شبیه ساز یک سناریوی تصادفی در دوره برنامه ریزی، به طور مثال ۲۰ سال است . در هر سناریو ابتدا مدلهای احتمالاتی خطر، شدت لرزش و شکست زمین را شبیه سازی می کنند. سپس ، مدلهای ریسک ، شامل مدل آسیب لرزه ای پل و مدلهای پیامدهای پیش گفته ، خسارات کل را برآورد می کنند. با تکرار تولید نمونه های تصادفی ، توزیع احتمال مجموع خسارات و شاخص ریسک که همانا میانگین این خسارات است ، استخراج می گردد. با مقاومسازی هر پل ، مدل آسیب نظیر آن تغییر می کنند و شاخص ریسک کاهش می یابد. منفعت ناشی از مقاومسازی هر پل از اختلاف شاخص ریسک پیش و پس از مقاومسازی آن پل محاسبه می شود. شاخص اولویت بندی نسبت این منفعت به هزینه مقاومسازی است . به عنوان مطالعه موردی، چارچوب پیشنهادی روی شبکه وسیع پل های شهر تهران پیادهسازی و ۵۵۲ دستگاه پل تحت ۲۲ منبع لرزه ای برای مقاومسازی اولویت بندی می شوند.

Keywords:

اولویت بندی , شبکه پل ها , مقاومسازی لرزه ای , زیرساخت حمل ونقل , تحلیل ریسک