ارزیابی اثرات تحکیم مالی در اقتصاد ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر سیاست تحکیم مالی بر متغیرهای اقتصاد کلان کشور است. در این راستا با استفاده از روش اتورگرسیون برداری عامل افزوده ([۱]FAVAR) تاثیر تکانه­های انواع نسبت کسری بودجه به GDP به عنوان ابزار سیاست تحکیم مالی بر متغیرهای رشد تولید حقیقی، رشد سرمایه گذاری، رشد مصرف بخش خصوصی و تورم در بازه زمانی ۱۳۹۴:۴-۱۳۶۳:۱ مطالعه شده است. نتایج حاصل از الگوهای پژوهش حکایت از آن دارد که آثار ابزار سیاست تحکیم مالی بر متغیرهای اقتصاد کلان کشور متفاوت بوده و ارائه ابزار سیاستی یکسان جهت تاثیرگذاری مناسب بر تمام متغیرهای مورد نظر دشوار است. نتایج بدست آمده در سه دوره زمانی یکساله، دوساله و چهارساله را می­توان اینگونه عنوان کرد که در دوره زمانی یکساله شناسایی ابزار سیاست تحکیم مالی میسر نیست. اما در دوره زمانی دوساله و چهارساله عمده ترین نوع ابزار تحکیم مالی مبتنی بر کسری مصرفی و کسری بدون نفت است. باید اشاره کرد که کسری مصرفی به صورت درآمد مالیاتی منهای مخارج مصرفی دولت تقسیم بر GDP و کسری بدون نفت به صورت درآمد کل دولت (بدون درآمد نفتی) منهای مخارج جاری تقسیم بر GDP  محاسبه می شوند.

Keywords:

تحکیم مالی , اتورگرسیون برداری عامل افزوده , کسری بودجه