بررسی فقهی وظیفه مندی والدین در تربیت اعتقادی کودک با تاکید بر اهداف و شاخصه ها

«تربیت اعتقادی» به عنوان شکلدهنده هویت ایمانی، در تمام شئون زندگی آدمی از جملهاعمال فردی و روابط اجتماعی، خصلتهای روحی و روانی و... خود را نشان میدهد. تربیتبا پدر ونوعافرزندان در سنین کودکی دارای ارزش و اهمیت خاصی است و کودکان در این دورانمادر مانوس و روحیه اثرپذیری بیشتری دارند. بنابراین قبل از آنکه هجمهنشمناهای فرهنگی داسلام، کودکان ما را با اعتقادات پوچ و عقاید واهی گمراه کنند، باید در سنین کودکی عقاید ناباسلام را به آنان تزریق کرد. این پژوهش در پی پاسخ به این سوال است که اهداف و شاخصههایر میمقرتربیت اعتقادی، چه وظایفی را بر دوش والدین نسبت به کودکان کند؟ این مقاله به روشتوصیفی، تحلیلی و با بهرهگیری از منابع کتابخانهای، تلاش دارد تا با ترسیم اهداف و شاخصههایتربیت اعتقادی کودکان، معلوم سازد که وظایف والدین باید معطوف به چه اهداف و دارای چهاصول و رویکردهایی باشد. با توجه به متون فقهی، والدین با آگاهی لازم و صحیح در باب اصولدین من جمله توحید که محور اصلی اعتقادات به شمار میرود و یا با آشنایی از زندگی اولیای دین،بزرگان و شخصیتهای اسلامی و بهرهوری از تجارب آنها در زندگی، میتوانند کودک را در جهتموحد شدن، اخلاص قلبی، رسیدن به یقین و... یاری کنند

Keywords:

وظیفه والدین , تربیت اعتقادی کودک , شاخصه , هدف , فقه تربیتی , تربیت کودک