اثر محلول پاشی و کود سرک اوره در مراحل مختلف نمو بر عملکرد و اجزای آن در چهار رقم گندم نان در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی در منطقه کرمانشاه

تغذیه صحیح گیاه یکی از عوامل مهم در بهبود عملکرد و کیفیت گندم به شمار می آید. در این پژوهش تاثیر کود نیتروژن (اوره) بصورت تیمارهای مختلف محلول پاشی و کود سرک در مراحل مختلف نمو بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم دیم بررسی شد. این تحقیق به صورت آزمایش کرت های خرد شده نواری (استریپ اسپلیت پلات) بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی ۹۶-۱۳۹۵ و  ۹۷-۱۳۹۶ و هر سال در دو آزمایش جداگانه دیم و آبیاری تکمیلی اجرا شد. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: الف) محلول پاشی کود اوره در چهار مرحله رشدی شامل: ۱) شاهد و ۲) محلول پاشی در مراحل نموی آبستنی، آبستنی + پرشدن دانه و پرشدن دانه که در کرت های اصلی قرار گرفت. ب) چهار رقم گندم دیم شامل: آذر۲، ریژاو، باران و پراو در کرت های فرعی و ج) تیمار کود سرک در دو سطح شامل: شاهد (عدم مصرف کود سرک) و کاربرد کود سرک در مرحله نمو پنجه زنی (کد ۲۳ زادوکس) به عنوان عامل کرت نواری. پس از انجام تجزیه مرکب داده ها و انجام مقایسه میانگین ها نتایج نشان دادند که در هر دو شرایط دیم و آبیاری تکمیلی، کاربرد کود اوره بصورت کود سرک و محلول پاشی باعث افزایش عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، وزن هزار دانه، تعداد دانه درسنبله، طول سنبله، تعداد سنبلچه در سنبله و محتوا و عملکرد پروتئین دانه شد. از لحاظ عملکرد دانه در شرایط دیم، رقم پراو با داشتن تعداد بیشتر سنبلچه در سنبله و دانه درسنبله و همچنین عملکرد بیولوژیک بالاتر، عملکرد دانه بیشتری را به خود اختصاص داد. همچنین در شرایط آبیاری تکمیلی رقم باران بالاترین عملکرد دانه و رقم آذر۲ در هر دو شرایط دیم و آبیاری تکمیلی پایین ترین عملکرد دانه را به خود اختصاص دادند.

Keywords:

نیتروژن , وزن هزار دانه , شاخص برداشت , درصد پروتئین